شیخ ما دیشب هوای خانهٔ خمّار داشت

هیچ دانید ای حریفان با که آنجا کار داشت

مست و بی خود شد برون از خانه دیشب آن صنم

از حریفان تا که یارب بخت برخوردار داشت

آنکه دیدی سرگران از بزم ما بگذشت دوش

[...]

بلند آن سر که او خواهد بلندش

نژند آن دل که او خواهد نژندش

گرت عزت دهد رو ناز می‌کن

وگر نه چشم حسرت باز می‌کن

مبادا آنکه او کس را کند خوار

[...]

شاهد دولت در آغوش خود آر

دست از این معشوق هر جائی بدار

بشکن این گوهر که مقدارش نماند

در دو عالم یک خریدارش نماند

مرغ زیرک باش و بشکن دام را

[...]

توئی آن دست پرور مرغ گستاخ

که بودت آشیان بیرون از این کاخ

چو از آن آشیان بیگانه گشتی

چو دونان جغد این ویرانه گشتی

بیفشان بال و پر ز آمیزش خاک

[...]

در پس هر گریه آخر خنده ای است

مرد آخربین مبارک بنده ای است

ز ابر گریان شاخ سبز و تر شود

نور شمع از گریه روشنتر شود

ای خنک چشمی که آن گریان اوست

[...]

زدم تیشه یک روز بر تل خاک

به گوش آمدم ناله دردناک

که زنهار گر مردی آهسته تر

که چشمست و روی و بنا گوش و سر

براین خاک چندین صبا بگذرد

[...]

درین حضرت آنان گرفتند صدر

که خود را فروتر نهادند قدر

ره اینست جانا که مردان راه

به عزت نکردند در خود نگاه

از آن بر ملائک شرف داشتند

[...]

به چشم کسان درنیاید کسی

که از خود بزرگی نماید بسی

مگو تا بگویند مدحت هزار

چو خود گفتی از کس توقع مدار

تو آنگه شوی پیش مردم عزیز

[...]

عارفی روزی به راهی می گذشت

واله و مدهوش چون می خوارگان

دید گورستان و مبرز روبرو

بانگ برزد گفت که ای نظارگان

نعمت دنیا و نعمت خواره بین

[...]

به عمری کو بود پنجاه یا شصت

چه باید صد گره بر پای خود بست

نه پنجه سال اگر پنجه هزار است

سرش برنه که هم ناپایدار است

چو نبود در جهان پاینده چیزی

[...]

شنیده ایم که محمود غزنوی شب دی

شراب خورد و شبش جمله در سمور گذشت

گدای گوشه نشینی لب تنور گرفت

لب تنور بر آن بی نوای عور گذشت

علی الصباح بزد نعره ای که ای محمود!

[...]

نگارنده کودک اندر شکم

نگارنده عمر و روزی است هم

خداوندگاری که عبدی خرید

بدارد فکیف آنکه عبد آفرید

ترا نیست آن تکیه بر کردگار

[...]

قناعت توانگر کند مرد را

خبر کن حریص جهانگرد را

قناعت کن ای نفس بر اندکی

که سلطان و درویش بینی یکی

چو سیراب خواهی شدن ز آب جوی

[...]

خیز و وداعی بکن ایام را

از پی دانه مکش این دام را

خط به جهان درکش و بی غم بزی

دور شو از دور و مسلم بزی

مملکتی بهتر ازین ساز کن

[...]

مکن خیره بر زیردستان ستم

که دستی است بالای دست تو هم

ستمگر جفا بر تن خویش کرد

نه بر زیردستان دلریش کرد

مها زورمندی مکن با کهان

[...]

خرابی و بدنامی آید ز جور

بزرگان رسند این سخن را غور

تفو بر چنان ملک و دولت بود

که لعنت بر او تا قیامت بود

نماند ستمکار بد روزگار

[...]

چنان زی که ذکرت به تحسین کنند

چو مردی نه بر گورت نفرین کنند

نباید به رسم بد آئین نهاد

که گویند لعنت بر آن کاین نهاد

بسا نام نیکوی پنجاه سال

[...]

شنیدم که در وقت نزع روان

به هرمز چنین گفت نوشیروان

که خاطر نگهدار درویش باش

نه در بند آسایش خویش باش

نیاساید اندر دیار تو کس

[...]

ببایست عذر خطا خواستن

پس از شیخ و صالح دعا خواستن

دعای ویت کی بود سودمند

اسیران محتاج در چاه و بند

کجا دست گیرد دعای ویت

[...]

کس نمی داند ز تو جز اندکی

از هزاران جرم و بد فعلی یکی

نیک می دانی تو و ستار تو

جرمها و زشتی کردار تو

هر چه کردی جمله ناکرده گرفت

[...]