داد خواهانش گرفته راهها

راه خوابش بسته شبها آهها

وان دگر در فکر جاه و منصب است

روز و شب ز اندیشه در تاب و تب است

دل به زیر بار غم دارد مدام

[...]

اینچنین آمد حدیث از راویان

بر روانشان باد صد رحمت روان

کان فلک پیما شه گردون وقار

روزی اندر حجره ای بودش قرار

وه چه حجره مطلع خورشید جان

[...]

گفت آن عارف که با من گفت باز

آن نگار روح بخش دل نواز

هر گناهی را بیامرزم ولی

می نبخشم گر بجز من مایلی

گر تورا در دل هوای غیر ماست

[...]

یاد حق بربندد از آن خانه رخت

مرغ رحمت بر پرد از آن درخت

چون دل از یاد خدا غافل شود

دیو اهریمن در آن داخل شود

چون شود داخل بگیرد آن حصار

[...]

خورد چون طوطی فریب زاغ شوم

روز و شب شد هم نشین با فوج بوم

رفت از یادش نوای طوطیان

شد زبانش بسته زان نطق و بیان

از گل و از گلستان دلگیر شد

[...]

آنکه او باشد نشان خویشتن

بی نشان کی باشد او ای مؤتمن

اولم یکف بربک، ای سعید

انه کان علی الکل شهید

آنکه باشد گر نشانی ذو خبر

[...]

مولوی گیرم که فهمد نیک و زشت

راه دوزخ داند و راه بهشت

چون کند بیچاره نفسش سرکش است

افکند خود را اگر چه آتش است

این روا آن ناروا داند درست

[...]

چون رها از منجنیق آمد خلیل

آمد از دربار عزت جبرئیل

گفت هل لک حاجة یا مجتبا

گفت اما منک یا جبریل لا

من ندارم حاجتی از هیچکس

[...]

هست امر بین امرین ای پسر

نشنو از من بلکه بشنو از خبر

ان ما فی البیت یشبه صاحبه

خواه زیبا باشد و خواهی تبه

هرچه اندر خانه ای فرزانه است

[...]