دگر باره گرز گران برکشید

بزد تا شدش مغز سر ناپدید

بشد پور میلاد یک یک بدید

وزآن پس سر دیو جنگی برید

به هردشت و غاری که بد بنگرید

ز گرگ و ز بیژن نشانی ندید

از آن دیو پتیاره یک سو جهید

به غار اندرون گرگ شد ناپدید

یکی چار صفه برآورده دید

تو گفتی خدایش چنان آفرید

خرامان به سوی بیابان رسید

زدیده همین دیدبانش بدید

فرامرز را دل زجا بردمید

پذیره شدن را پیاده دوید

چو پتیاره آواز گردون شنید

بغرید در دم به هامون دوید

چو پتیاره در مرد جنگی رسید

یکایک هیونان به دم درکشید

به الماس هندی تنش بردرید

زپهلوی پتیاره پهلو جهید

ببینم سر و مغز شیران ز کید

پراکنده و دختران کرد صید

سراسر چو دانسته شد کار کید

بفرمود رفتن به پروا به صید

فرامرز زآن سو صفی برکشید

که کیوان زمین را به دیده ندید

سمن رخ منم دختر شاه کید

که افکنده ام چون تو بسیار صید

زرسب از سخن های او بردمید

زکوهه عمود گران برکشید

فرامرز رستم زجا بردمید

ز قربان کمان کیی برکشید

چو طهمور جنگی بر او بنگرید

زگردان دل خسرو آزرده دید

سپه را بفرمود یکسر روید

همه از میان تیغ هندی کشید

به فیروز و بهروز ناگه رسید

دل هردو زان شیر نر بردمید

در آن موج دریای بی دین رسید

بسا سر کزان شیر شد ناپدید