شه هند با لشکری همچو کوه

همان زال با لشکر هم گروه

هژبران به دشت و گوزنان به کوه

شده غرق در خون گروها گروه

تهمتن نگه کرد ز افراز کوه

سپه دید چندان که که شد ستوه

مرا پاسبان کرده بر تیره کوه

بدان تا نگهدارمش از گروه

چه نوشاد شه شد برابر به کوه

باستاد یک روی دور از گروه

نظاره ز دور آن گروها گروه

چو آمد به نزدیک آن تیره کوه

برفتند هریک به کردار کوه

گریزان به هامون گروها گروه

بدارد مر او را به کردار کوه

به تنها زند خویش تن برگروه

همان گشت سیماب سر زان زکوه

برآمد شب تیره زان شب ستوه

همه پاس دارند بر تیره کوه

بدان تا نیابد از آن سو گروه

چو گرگین میلاد و گُرزَم که کوه

از آن دو گروه یلان شد ستوه

بییفتاد آن دد چو یک لخت کوه

به پیش بزرگان ایران گروه

زده خسروی تخت بر خاره کوه

همان گرد بر گرد خسرو گروه

درختی برآورده آن تیره کوه

همه شاخش از بار گشته ستوه

چو خورشید تابان بر آمد زکوه

سراینده آمد ز گفتن ستوه

یکی لشکر آمد به هامون ز کوه

که شد گاو ماهی ز جنبش ستوه

یکی حمله آورد بر سان کوه

به تنها تن خویشتن بی گروه

به نیروی پیل و به تن همچو کوه

کجا کوه گشتی ز چنگش ستوه

بیامد شب تیره مانند کوه

چو ابر سیه بر سر آن گروه

کشیدند شمشیر بر تیغ کوه

سپهدار و جنگ آوران هم گروه