هرکجا پیریست طفل پیر ماست
این چنین پیری در این عالم کراست
جملهٔ ارواح جزئیات او است
بلکه او در کل عالم پادشاست
در صفات و ذات او دیدم عیان
حضرت او مظهر لطف خداست
نقطهٔ بابل الف بل خود الف
روح اعظم سید هر دو سراست
ای که می پرسی که این اوصاف کیست
شمه ای از خلق و خوی مصطفی است
عین او بحر است و ما امواج او
تا نپنداری که او از ما جداست
من شدم فانی ز خود باقی بُود
بر سر دار فنا دار بقاست
کی بیابد لذت از جان عزیز
هر کرا با او به جانش پادشاست
نعمت الله او به عالم می دهد
نعمت الله نعمت بی منتهاست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به وصف مقام و ویژگی‌های بزرگ پیامبر اسلام، حضرت محمد (مصطفی) می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که هر جا نشانی از پیری و کهولت وجود داشته باشد، آنجا نشانی از حکمت و لطف پروردگار است. او حضرت محمد را مظهر لطف خداوند می‌داند و امام را در عالم پادشاه می‌خواند. شاعر به تلازم میان صفات خدا و صفات پیامبر اشاره می‌کند و می‌گوید که پیامبر همانند دریا است و باقی مردم همانند امواج او هستند. در نهایت، شاعر به نعمت‌های الهی اشاره می‌کند که خداوند به عالم می‌دهد و این نعمت‌ها بی‌پایان و با ارزش هستند.
هوش مصنوعی: هرجا که کسی پیر شده و رفتارهای او به سن و سالش می‌خورد، آنجا ما هم مانند آن پیر، کودکانه و بی‌تجربه‌ای هستیم. این‌گونه پیر شدن و رفتار کردن در دنیا نادر است.
هوش مصنوعی: تمام روح‌ها تجلیاتی از او هستند، اما او در کل جهان، سلطنت می‌کند.
هوش مصنوعی: در ویژگی‌ها و ماهیت او، به وضوح مشاهده کردم که آن بزرگوار نشانه‌ای از رحمت پروردگار است.
هوش مصنوعی: در اینجا به معنای این بیت اشاره می‌شود که نقطه‌ی بابل، نمایانگر اصل و ریشه‌ای است که از آن جا آغاز می‌شود و این اصل به معنا و جوهره‌ی روح بزرگ و سید دو جهان مربوط می‌شود. به عبارتی، درخشش و وجود روحانی این نقطه به تعالی و مقام عالی مرتبط است که در دو جهان مادی و معنوی جریان دارد.
هوش مصنوعی: ای کسی که می‌پرسی این ویژگی‌ها متعلق به چه کسی است، بدان که این نشانه‌ها بخشی از شخصیت و اخلاق پیامبر (مصطفی) است.
هوش مصنوعی: عین مانند دریا است و ما مانند امواج آن، تا این‌که فکر نکنی او از ما جداست.
هوش مصنوعی: من از خودم رهایی یافتم و حالا در حالتی هستم که حتی در لحظهٔ فنا، جاودانگی وجود دارد.
هوش مصنوعی: کسی که در زندگی خود محبوبی عزیز دارد، چگونه می‌تواند از جان خود لذت ببرد، وقتی که آن محبوب برای او مانند پادشاهی است که با جانش پیوند خورده است؟
هوش مصنوعی: خداوند به انسان‌ها نعمت‌هایی می‌دهد که بسیار زیاد و بی‌پایان هستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
مرغ ایمانرا دو پر خوف و رجاست
مرغ را بی‌پر پرانیدن خطاست.
ای نگارین چون تو از خوبان کجاست
نیست کس را آنچه از گیتی تراست
قد و روی و زلف،سرو و ماه مشک
مشک، پیچان، ماه، تابان، سرو،راست
تا مرا مهر تو اندر دل نشست
[...]
«ای قوامی هر که چون تو نانباست
تا قیام الساعه فخر شهر ماست »
«گندم فضل خدای از بهر تو
کشته اندر دستگرد کبریاست »
«تخمش از تقدیس عرش ایزدیست
[...]
رتبت و تمیکن صدر موئتمن
همچو قدر و همتش بی‌منتهاست
آفتابش در سخاوت مقتدیست
واسمان را در کفایت مقتداست
طبع شد بیگانه با آز و نیاز
[...]
عشق تو همچون قضا فرمانرواست
وصل تو همچون قدر مشکل گشاست
لعل میگونت بسرخی میزند
سرخیش زانست کاندر خون ماست
عشق تو زرد کرد رنگ روی من
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.