|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
لغزش به بخش حاشیه‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ |
|
|
لغزش به بخش خوانش‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش شرح‌های صوتی |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور |
|
|
مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه |
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب) |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
برای پیشنهاد تصاویر مرتبط با اشعار لازم است ابتدا با نام کاربری خود وارد گنجور شوید.
ز زلف تو جان چون شود فارغ آیند
که هر رشته‌ای بر رشته‌ای هست پیوند
به تیری ز مژگان نواز این دلم را
از آن چشم سحار این جور تا چند
شکر گر مکرر کند نام خود را
شکر خنده بنما از آن لب به کل قند
گشاد دل از زلف دل بند توست
سپاریم ما هم دل خود به دلبند
مبادا دل از درد داغ تو خالی
کزین درد و داغ‌ست پیوسته خرسند
جنون ورز شاهدی گر عاشقی تو
که دیوانگی نیست کار خردمند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و وابستگی به معشوق سخن می‌گوید. او به زیبایی‌های معشوق، مانند زلف و مژگان، اشاره کرده و بیان می‌کند که دلش به خاطر جذابیت‌های او در عذاب است. شاعر عشق را مانند یک پیوند عمیق می‌داند و تأکید می‌کند که حتی با وجود درد و رنج ناشی از این عشق، احساس شادی و خرسندی نیز وجود دارد. او همچنین به جنون عشق اشاره می‌کند و می‌گوید که عاشقی و دیوانگی در این راه، نشانه‌‌ی خردمندی نیست؛ بلکه طبیعی است. در نهایت، شاعر تصمیم می‌گیرد دلش را به معشوق بسپارد.
هوش مصنوعی: از موهای تو جان چگونه می‌تواند آزاد باشد؟ هر رشته‌ای به رشته‌ای دیگر وابسته است.
هوش مصنوعی: با نگاهی نرم و محبت‌آمیز از چشمانت، دلم را جریحه‌دار کردی. تا کی باید به این وضع ادامه دهم؟
هوش مصنوعی: اگر شکر بارها نام خودش را بگوید، لبخند بزن و از آن لبانش مانند قند لذت ببر.
هوش مصنوعی: دل ما به خاطر زلف‌های تو گشوده است، بنابراین ما نیز دل خود را به کسی که دوستش داریم، می‌سپاریم.
هوش مصنوعی: مبادا که دل من از ناراحتی وعشق تو خالی شود، زیرا همین درد و غم است که باعث می‌شود همیشه شاد و خوشحال باشم.
هوش مصنوعی: اگر تو در عشق دیوانه‌ای، پس این دیوانگی به حساب نمی‌آید، چون این کار از عاقلانه‌گی خارج است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شها ، دست و تیغت در ایوان و میدان
یکی زر فشاند، یکی سرفشاند
شمال سحرگاه الطاف برت
گل باغ آمال را بشکافند
سرشک سحاب کف در فشان
[...]
به زنجیر زلفت دل ماست در بند
ز سر رشته عقل بگسسته پیوند
رقیبا، مران از در دوست ما را
که بینند سگ را بروی خداوند
به توبه مکن دعوت ای شیخ ما را
[...]
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.