شمارهٔ ۱۲۲
دلا گر عشق مهروئی نداری
برو کز معرفت بوئی نداری
بیا ای سرو و بر چشمم بکن جا
کزین بهتر لب جویی نداری
برو ای ماه با رویش مزن لاف
که خال و چشم و ابرویی نداری
برو ای شاهدی و گوشه ای گیر
که چون او چشم جادویی نداری
مکش جانا به تندی شاهدی را
که چون او یار خوش خویی نداری
🖰 با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
🖐 شماره‌گذاری ابیات | وزن: مفاعیلن مفاعلین فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی) | 🔍 شعرهای مشابه (وزن و قافیه) | ارسال به فیس‌بوک
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
🎜 معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است ...
تصاویر مرتبط در گنجینهٔ گنجور
📷 پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی، 📖 راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
حاشیه‌ها
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
احمد ترکمان نوشته:
دلا گر عشق مهروئی نداری
برو کز معرفت بوئی نداری
بیا ای سرو و بر چشمم بکن جا
کزین بهتر لب جویی نداری
ای دل اگر عشق معشوقی در تو نیست.تو بویی از زیبایی های دنیا نبرده ای..
معشوق را به سروی که لب جوی آبی رسته تشبیح کرده که بیا و مقابل من باش تا ببینمت تو هرجا بری از چشمان من که تشنه دیدار توست جایی بهتر نخواهی یافت که منظور فراق یار و وصال عاشقی است.(چشمان من تورا سیراب خواهند کرد)
برو ای ماه با رویش مزن لاف
که خال و چشم و ابرویی نداری
به ماه کتایه میزند که زیبایی یار من بیشتر از توست تو فقط تابانی ولی یار من خال و چشم و ابرویی دارد که تو نداری.و نمیتونی با یار من رقابت کنی و مانند او دلربا باشی
برو ای شاهدی و گوشه ای گیر
که چون او چشم جادویی نداری
ای عارف برو و گوشه ای نشین یا کار دیگری کن که تو مانند یار چشم افسونگری نداری که دل رباعی کند.
مکش جانا به تندی شاهدی را
که چون او یار خوش خویی نداری
ای معشوق اینقدر تندخوی نباش و شاعر را با این رفتارت اذیت مکن.!
که چون من هیچ کس برای تو خوش رو و مهربان نخواهد بود
امروز سیزده ۱۴۰۰ و روز طبیعت چه در منزل چه در طبیعت هستید خوش و خُرم باشید
شاعر حکیم وفیلسوفمان جناب خیام میفرمایند که:
هر سبزه که برکنار جویی رسته است
گویی ز لب فرشته‌خویی رسته است
پا بر سر سبزه تا به خواری ننهی
کآن سبزه ز خاک لاله رویی رسته است
👆⚐