گنجور » شاهدی » دیوان فارسی » غزلیات

شاهدی » دیوان فارسی » غزلیات »

شمارهٔ ۱۲۲

دلا گر عشق مهروئی نداری

برو کز معرفت بوئی نداری

بیا ای سرو و بر چشمم بکن جا

کزین بهتر لب جویی نداری

برو ای ماه با رویش مزن لاف

که خال و چشم و ابرویی نداری

برو ای شاهدی و گوشه ای گیر

که چون او چشم جادویی نداری

مکش جانا به تندی شاهدی را

که چون او یار خوش خویی نداری

حاشیه‌ها جمع شود / باز شود منو

تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...

احمد ترکمان در ‫۱ سال قبل، جمعه ۱۳ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۰۵:۵۱ نوشته:

دلا گر عشق مهروئی نداری
برو کز معرفت بوئی نداری
بیا ای سرو و بر چشمم بکن جا
کزین بهتر لب جویی نداری
ای دل اگر عشق معشوقی در تو نیست.تو بویی از زیبایی های دنیا نبرده ای..
معشوق را به سروی که لب جوی آبی رسته تشبیه کرده که بیا و مقابل من باش تا ببینمت تو هرجا بری از چشمان من که تشنه دیدار توست جایی بهتر نخواهی یافت که منظور فراق یار و وصال عاشقی است.
برو ای ماه با رویش مزن لاف
که خال و چشم و ابرویی نداری
به ماه کتایه میزند که زیبایی یار من بیشتر از توست تو فقط تابانی ولی یار من خال و چشم و ابرویی دارد که تو نداری.و نمیتونی با یار من رقابت کنی و مانند او دلربا باشی
برو ای شاهدی و گوشه ای گیر
که چون او چشم جادویی نداری
ای شاعر برو و گوشه ای نشین یا کار دیگری کن که تو مانند یار چشم افسونگری نداری که دل رباعی کند.
مکش جانا به تندی شاهدی را
که چون او یار خوش خویی نداری
ای معشوق اینقدر تندخوی نباش و شاعر را با این رفتارت اذیت مکن.!
که چون من هیچ کس برای تو خوش رو و مهربان نخواهد بود
امروز سیزده 1400 و روز طبیعت چه در منزل چه در طبیعت هستید خوش و خُرم باشید
حکیم خیام میفرمایند که:
هر سبزه که برکنار جویی رسته است
گویی ز لب فرشته‌خویی رسته است
پا بر سر سبزه تا به خواری ننهی
کآن سبزه ز خاک لاله رویی رسته است

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه appsمنو

برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور ثبت نام کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.

شمارهٔ ۱۲۲

ورود به گنجور