تا دل به قید زلف دل آرام بسته ایم

بر دیده خواب و بر جگر آرام بسته ایم

سودای یار در سر و سر در کمند زلف

این عقده بین که ما به سرانجام بسته ایم

ما از مقام صدق سر کویش از صفا

با اشک غسل کرده و احرام بسته ایم

سودای وصل او که به دیگ دماغ ماست

در پختنش بسی طمع خام بسته ایم

کس در بلا به کام دل خویشتن نرفت

ما دل به درد و داغ به ناکام بسته ایم

ای شاهدی زدام دو زلفش مجو خلاص

تا انتهای عمر در این دام بسته ایم