... گه مال دادن چون بهرام گوری

گه داد دادن چو نوشیروانی

بدن را روانی به جود و بدانش ...

... نه جاوید و جوانست او تو جاوید و جوان بادی

بعیش و داد چون بهرام و چون نوشیروان بادی

گذر بوده است ایشان را تو شاها جاودان بادی ...

... گرچه چون ضحاک ظالم بر جهانی ظلم کرد

داد چون نوشیروان دادگر خرداد داد

این همه یمن و سعادت کامد از بعد حساب ...

... هم به گه بخت نصر هم به گه بوالحکم

هم گه بهرام گور هم گه نوشیروان

هم به گه اردشیر هم به گه رستهم ...

... همان سهم او سهم اسفندیاری

همان عدل او عدل نوشیروانی

شنیدم که موسی عمران ز اول ...

... گر مذهب تناسخ اثبات گرددی

من گویمی تو بی شک نوشیروانیا

گویم مگر که صورت عقلی عیان شده ...

... آن جود و عدل دارد سلطان که پیش ازین

آن جود عدل حاتم و نوشیروان نداشت

هنگام کر و فر وغا تاب زخم او ...

... در آیین دین ناسخی گشت عدلت

که منسوخ از آن عدل نوشیروان شد

هر آن کس که هر سو همی کاروان زد ...

... آن شهریار عدل کانصاف او همی

عون روان روشن نوشیروان کند

آن شاه گنج بخش که از بیم جود او ...

... وز رنج گشت حاسد تو جانسپار تیغ

تو کیقباد تختی و نوشیروان تاج

افراسیاب خنجر و اسفندیار تیغ ...

... آمد نزد رهی

روان نوشیروان

گفت که مسعود سعد ...

... که در دو دیده بدخواه ملک خار تویی

ز پور زال و ز نوشیروان و حاتم طی

به مردی و خرد وجود یادگار تویی ...

... ای ملک از ملک تو و عدل تو

زنده شد اسکندر و نوشیروان

تا همی افلاک بپاید به پای ...

... آنکه نبودند یک انگشت او

روستم و حاتم و نوشیروان

تا به جهان ملکی باقی بود ...

آن نه زلفست آنکه او برعارض رخشان نهار

صورت ظلمست کو بر عدل نوشیروان نهاد

توبه و سوگند ما را تاب از هم باز کرد ...

... ایدون گمان برند که او در هنر مگر

رسم قباد و سیرت نوشیروان گرفت

رستم کجا شدست که تنها دلیروار ...

... چون همت بزرگ تو هرگز نداشتند

کیخسرو و سکندر و نوشیروان همم

گاه هنر نبود ملوک گذشته را ...

... ای خداوندی که در عدل و جهانداری تو را

بندگی کردی اگر باز آمدی نوشیروان

روز فخر الب ارسلان را فخر باشد بر ملوک ...

... چاوشان داری بسی غالب تر از افراسیاب

حاجبان داری بسی عادل تر از نوشیروان

ای بسا میرا که اندر خدمت درگاه تو ...

... دیده را چون روشنایی کالبد را چون روان

شرع نپسندد که من نوشیروان خوانم تو را

ورچه کس چون او نبود از خسروان باستان

زانکه هست اندر دل تو داد و دین هر دو به هم

داد بی دین بود تنها در دل نوشیروان

گفت پیغمبر که در آخر زمان آید پدید ...