... زین خوشترت کجا خبری در زند که دوست

سر بی خبر به ما زد و از ما خبر گرفت

بار غمی که شانه تهی کرد از او فلک ...

... چه بهاری که گلش همدم خار آمده باشد

نکند بی خبر از ما به در خانه پیشین

به سراغ غزل و زمزمه یار آمده باشد ...

... حسرت عهد و وداعم با دل و دلدار باقی

عقده بود اشکم به دل تا بی خبر رفتی ولیکن

باز شد وقتی نوشتی یار باقی کار باقی ...

... ‫خجه سلطان عمه گیدیب تبریزه‬

‫ما بی خبر ز عمه و ایل و تبار خویش‬

‫آمما نه تبریز کی گلممیر بیزه‬ ...

ای بی خبر از محنت روزافزونم

دانم که ندانی از جدایی چونم ...

چشم فروبسته اگر وا کنی در تو بود هرچه تمنا کنی عافیت از غیر نصیب تو نیست غیر تو ای خسته طبیب تو نیست از تو بود راحت بیمار تو نیست به غیر از تو پرستار تو همدم خود شو که حبیب خودی چاره خود کن که طبیب خودی غیر که غافل ز دل زار توست بی خبر از مصلحت کار توست بر حذر از مصلحت اندیش باش مصلحت اندیش دل خویش باش چشم بصیرت نگشایی چرا بی خبر از خویش چرایی چرا صید که درمانده ز هرسو شده ست غفلت او دام ره او شده ست تا ره غفلت سپرد پای تو دام بود جای تو ای وای تو خواجه مقبل که ز خود غافلی خواجه نه ای بنده نامقبلی از ره غفلت به گدایی رسی ور به خود آیی به خدایی رسی پیر تهی کیسه بی خانه ای داشت مکان در دل ویرانه ای روز به دریوزگی از بخت شوم شام به ویرانه درون همچو بوم گنج زری بود در آن خاکدان چون پری از دیده مردم نهان پای گدا بر سر آن گنج بود لیک ز غفلت به غم و رنج بود گنج صفت خانه به ویرانه داشت غافل از آن گنج که در خانه داشت عاقبت از فاقه و اندوه و رنج مرد گدا مرد و نهان ماند گنج ای شده نالان ز غم و رنج خویش چند نداری خبر از گنج خویش گنج تو باشد دل آگاه تو گوهر تو اشک سحرگاه تو مایه امید مدان غیر را کعبه حاجات مخوان دیر را غیر ز دلخواه تو آگاه نیست زآن که دلی را به دلی راه نیست خواهش مرهم ز دل ریش کن هرچه طلب می کنی از خویش کن

مستیم و خرابیم ز پیمانه دشتی

ای بی خبر از باده مستانه دشتی

چون زمزمه رود و چو آوای شباهنگ ...

ای بی خبر از بی نوایان

بیا بیا بیا ...