... در کلام تواش ایدون سخن از لا و لن است

طنز در شعر تو می راند و خود می داند

که سخن های تو پیرایه در عدن است ...

... گوهری هست که ملک دو جهانش ثمن است

جای آنست که بر شعر تو تحسین راند

طفل یک روزه کش آلوده لبان از لبن است ...

... گله از صدر که هم عادل و هم موتمن است

کینه با شعر من و شعر تور جست رواست

فتنه اند این دوو آن در پی دفع فتن است ...

... گوییش خون جگر لاله و دام دمن است

اگر این شعر فتد در خور درگاه وصال

یک جهان نور نثارش به سر از ذوالمنن است

... مسکین لب خشک و دیده تر دارد

از شعر تر حکیم قاآنی

این طرفه غزل چه خوش زبر دارد ...

... گویی همه هوش جانور دارد

شاعر نبود هر آنکه گوید شعر

روح الله نیست هر که خر دارد

مز کوم بود حسود و شعر من

خاصیت نافه تتر دارد ...

... خوشتر از عهد شباب و مه نیسان گذرد

شعر خود را چه ستایم که سخندانی تو

بیش از آنست که در وصف سخندان گذرد

روح خاقانی خرم شود از قاآنی

اگر آو ازه این شعر به شروان گذرد

... مانند سگ عوعو زد و آهنگ قمرکرد

گاهی ز پی هدیه ز من شعر و غزل خواست

گاهی طلب جامه و آویزگهرکرد ...

... یزدان نه مگر شخص ترا زاهل هنر کرد

شعری دو سه در مدح امیرالامرا گوی

میری که ترا صاحب این جاه و خط ر کرد ...

... کش بار خدا پاک دل و نیک سیر کرد

شعر از من و سور از تو و سیم از کرم میر

نصرت ز خدایی که معانی به صور کرد ...

... به چشم من همه اندامش از روانی و لطف

چو شعرهای ملکزاده اردشیر آمد

د و سال پیشترک کاش نامه می آورد ...

... چنانکه صبح ازل از رخت منیر آمد

به آفتاب شبیهست شعر قاآنی

عجب نباشد اگر در جهان شهیر آمد

... به وقت ناز چو کاکل به روی بپریشد

چو شعر من همه آفاق مشکبار کند

چو شام تیره حصاری کشد ز چنبر زلف ...

... جهان از آن همه آواز سنج سنجرشاه

به شعر انوری امروز اختصارکند

بسی ز بخت خود اندر زمانه نومیدم ...

... او داس به کف دارد و من کلک در انگشت

او تخم به گل کارد و من شعر به دفتر

او تخم فشاند که به یک سال خورد بار ...

... ماهیک خرد اگرچه هست شناور

رو ببراین شعر را به رسم هدیت

نزد مشیر جهان امیر مظفر ...

... بهشتیی که بهشتش به تازگی چاکر

به جای حرز یمانی ز شعر قاآنی

همی مدیح خداوند می کند از بر ...

... مشکین لباس را چکند یار سیمبر

من همچو قطب ساکن و شعرم چو آسمان

دایم به گردش است ز خاور به باختر ...

... عز و جلال من همه در مهر مصطفی است

وین شعر ترکه هستش روح القدس پدر

هر شعر ترکه گویم در مدح مصطفی

روحم ز عرش گویدکاحسنت ای پسر ...

... خون سرخش به رخ و داغ سیاهش به جگر

شعر قاآنی اگر نطفه به زهدان شنود

از طرب رقص نماید به مشیمه مادر

... پسند حاسد اگر نیست گو مباش که هست

گنه به شرع نگارنده نی به شعر اندر

به خالقی که دماند به سعی باد بهار ...

... کسی که فرق نیارد سهل را ز قمر

زبان طعن گشاید به شعر خاقانی

سجل طنز نگارد برای بومعشر ...

... که از دوات عمان سازم از مداد گهر

بهر کجا که رود شعر من چو نافه چین

بهای او همه سیم آورند و بدره زر ...

... شها مها ملکا دادگسترا ملکا

منم که مدح تو شعر مرا بود زیور

سخن به مدح تو گویی ز آسمان آرم ...

... سحار نکته سنجی و معروف بحر و بر

نبود عجب که شعر ترا در بهشت حور

از بهر دلفریبی غلمان کند ز بر ...

... هر روز می کنند به بنگاه من حشر

گه شعر کی ملیح سرایم به مدح این

وانگه شویم دوست چو پرویز با شکر ...

... لب غنچه نمودی که بزن بوسه دیگر

شعرم چو شنیدی متمایل شدی از ذوق

کاین شعر نه شعرست که قندی است مکرر

نثرم چو شنیدی متحرک شدی از ذوق ...

... بریاد بط باده دوانست بهر در

شعرش همه ژاژست وکلامش همه یاوه

نثرش همه خامست و بیانش همه ابتر ...

... یکی شکل هاله یکی شکل چنبر

ز حرف نخستین شش شعر شیوا

شوم رمزپرداز شش حرف دیگر ...

... هی سوخت دفتر من از اوصاف او و من

هی آب می زدم به وی از شعر آبدار

امشب به محدت تو به غواصی ضمیر ...

... در صحن این ز بیم غضفرکند فرار

یک مشعرست آن را معمور در کنف

صد مشعرست این را مسرور در جوار

اندر فنای این شده الماس سنگریز ...

... آن مروه مروت و این زمزم صفا

این مشعر مشاعر و آن کعبه فخار

بازوی عدل دست کرم پیکر شکوه ...

... قاآنیا عجب نه اگر ترزبان شوی

کت آب می چکد همی از شعر آبدار

تا جیب بوستان شود از ابر پر درم ...