... درواز و دریواز فرو گشت و بر آمد

بیمست که یک بار فرود آید دیوار

دیوار کهن گشته بپرداز بادیز ...

... آن خجش ز گردنش در آویخته گویی

خیکیست پراز باد درو ریخته از بار

آن کن که درین وقت همی کردی هر سال ...

اگر گل آرد بار آن رخان او نه شگفت

هر آینه چو همه می خورد گل آرد بار

به زلف کژ ولیکن به قد و قامت راست ...

گر شود بحر کف همت تو موج زنان

ور شود ابر سر رایت تو توفان بار

بر موالیت بپاشد همه در و گوهر

بر اعادیت ببارد همه شخکاسه و خار

... آرام و طرب رامده از طبع جدایی

صد بار فتادست چنین هر ملکی را

آخر برسیدند به هر کام روایی ...

چنان بار برآورد به خویشتن

که من گویم خوردست سوسمار

از مهر او ندارم بی خنده کام و لب

تا سرو سبز باشد و بار آورد پده

ای بار خدای ای نگار فتنه

ای دین خردمند را تو رخنه

بار کژ مردم به کنگرش اندرا

چون ازو سودست مر شادی ترا

داشتی آن تاجر دولت شعار

صد قطار سار اندر زیر بار

... بنشین و برافکن شکم قاقم بر پشت

بس کس که ز زردشت بگردیده دگر بار

ناچار کند روی سوی قبله زردشت ...

... بدین اندر نیارم سر به چنبر

چرا بنویسیم باری مدیحی

امیر نامداران شاه مهتر ...

... چو نام آن نگار آمد به گوشم

فرو باریدم از چشم آب احمر

فراقش صورتی شد پیشم اندر ...

... کی آید این گذشته رنج را بر

فرو بارید ابر از دیدگانم

بر آن خورشید کش بالا صنوبر ...

... تو پنداری که از گردون ستاره

همی باریده بر دریای اخضر

نگار اندر نگار و لون در لون ...

... بزیر دیبه سبز اندر آنک

ترنج سبز و زرد از بار بنگر

یکی چون حقه ی از زر خفچه است ...

... اگر سر آرد یار آن سنان او نشگفت

هر آینه چو همه خون خورد سر آرد بار

... کلاه و کمر هم نبودش دریغ

همه خواسته بر شتر بار کرد

دل پاک سوی جهاندار کرد ...

... پس آنگه به کار اندرون بنگرید

بیامد در بار دادن ببست

به انبوه اندیشگان در نشست ...

... چو جان پیش دل بر نگارندشان

خروشید و بار غریبان ببست

ابر پشت شرزه هیونان مست ...

... گرت سر بکارست بپسیچ کار

در گنج بگشای و بربند بار

تو گر چاشت را دست یازی به جام ...

... که هر چند چرخ از برش بگذرد

تنش خون خورد بار کین آورد

خداوند شمشیر و گاه و نگین ...

... گلستانش برکند و سروان بسوخت

به یکبارگی چشم شادی بدوخت

نهاده سر ایرج اندر کنار ...

... شده تیره روشن جهان بین او

در بار بسته گشاده زبان

همی گفت کای داور راستان ...

... که ایرج برو مهر بسیار داشت

قضا را کنیزک ازو بار داشت

پری چهره را بچه بود در نهان ...

... درختی که از کین ایرج برست

به خون برگ و بارش بخواهیم شست

از آن تاکنون کین او کس نخواست ...

... بگفتند کامد فرستاده باز

بیامد هم آنگاه سالار بار

فرستاده را برد زی شهریار ...

... به پیش سپاه اندرون آوگان

مبارز چو شیروی درنده شیر

چو شاپور یل ژنده پیل دلیر ...

... به زر اندرون چند گونه گهر

چو سیصد بنه برنهادند بار

چو سیصد همان از در کارزار ...

... نبود ایچ پیدا ز افراز کوه

سپه کش چو قارن مبارز چو سام

سپه برکشیده حسام از نیام ...