... من ز جرأت بی نصیبم لیک دارد بیخودی

گردش رنگی که می گرداندم گرد سرش

تا نفس باقی ست دل را از تپیدن چاره نیست ...

... گردون به تمنای چه گل می رود از خویش

عمریست که بر گردش رنگست مدارش

دربا به حضور چه جمالست مقابل ...

دلی که گردش چشم تو بشکند سازش

به ذوق سرمه شدن خاک لیسد آوازش ...

... به بحر عشق هر موج از حبابی سرخوش است اما

سری کو تا به عرض گردش آرد ساغر تیغش

ندارد موج هرگز درکنار بحر آسودن ...

... به خواب وهم تعبیر بلندی کرده ام انشا

به گردون می تند هرکس بقدر گردش حالش

وداع ساز هستی کن که اینجا هر چه پیدا شد ...

... جهان ازساغر وهم امل مست است وزبن غافل

که فرصت رفته است از خود به دوش گردش حالش

قفس نشکسته ای تا وانماید رنگ پروازت ...

... عمری که ز جیبش شرر خسته نخندد

بگذار که پا مال کند گردش مالش

تحریک زبان صرفه بی مغز ندارد ...

... که شمع اینجا همان پا می کشد سر از گریبانش

به گردش هر نفس رنگ بهارت دست می ساید

چه لازم آسیابانت کند وضع پشیمانش ...

... بوی گل هرجا رود با خویش بردارد سراغ

ساغر فطرت به گردش گر نیاید گو میا

نیستیم بوی جنون هم بهر سامان دماغ ...

... محو دستار توام گل بر سر گل بسته ام

گردش رنگ از شرارم شعله ی جواله ریخت

نقش جامی دیگر از دور و تسلسل بسته ام ...

... از رگ یک برگ گل صد دسته سنبل بسته ام

در خیال گردش چشمی که مستی محو اوست

رفته ام جایی که رنگ ساغر مل بسته ام ...

... نشیه از خود ربای محرم وبیگانه ام

گردش رنگم به دست بیخودی پیمانه ام

حیرتی دارم ز اسباب جهان در کار و بس ...

... یعنی از حسرت متاعی با کمان همخانه ام

گردش رنگی در انجام نفس پر می زند

برده است از هوش چشمکهای این پیمانه ام ...

... از گداز رنگ طاقت برنمی آیم چو شمع

گردش چشم که در خون می زند پیمانه ام

اینقدرها بیخود جام نگاه کیستم ...

... انتظار فرصت از مخمور شوقت برده اند

جام تا در گردش آمد شنبه است آدینه ام

گر ادب بیدل نپیچد پنجه ام در آستین ...

شب گردش چشمت قدحی داد به خوابم

امروز چو اشک آینه عالم آبم ...

کاش یک نم گردش چشم تری می داشتم

تا درین میخانه من هم ساغری می داشتم ...

... ز بس بلند شد این نشیه از دماغ گذشتم

بهانه جوی هوس بود دور گردش رنگم

چو می ببوس لبی از سرایاغ گذشتم ...

... خطا پیمای جام بیخودی معذور می باشد

به یاد گردش چشمت فدای خویشتن گشتم

کباب یک نگاهم بود اجزای من بیدل ...

... ز خود چون صفر اگر می کاستم افزوده می گفتم

خرابات حضورم گردش چشم که بود امشب

که من از هر چه می گفتم قدح پیموده می گفتم ...

چنین کز گردش چشم تو می آید به جان انجم

سزد گر شرم ریزد چون عرق با آسمان انجم ...