... که کشتند فرزند آن شاه را

که بنمودشان ایزدی راه را

چو سالار لشگر بدیدش زدور ...

... ازو دور شد لشگر نابکار

چو بر خویشتن راه بگشاده دید

پی جستن شاه هر سو دوید ...

... چه باشد بگو بعد از این چاره ام

دریغا از این رنج و راه دراز

که از آن رهایی نیابیم باز ...

... به تاراج رختش گشودند دست

زدرع و ز خفتان و پیراهنش

نهشتند یکباره اندر تنش ...

... کجا اشعث قیس بردش زکین

یکی خفر می برد پیراهنش

که اسحاق بد نام و ابرص تنش ...

... ز خرگاه ایشان بر آرید دود

که در پیش داریم راهی دراز

بباید از این رزمگه رفت باز

به فرمان او لشگر کینه خواه

سوی خیمه ی شه گرفتند راه

برآمد غو کوس و فریاد مرد ...

... چو از هیبت باز کبک نحیب

چو دیدند بر خویشتن بسته راه

همی برد هر یک به دیگر پناه ...

... تن ناز پرورد طفلان شاه

به زیر پی افتاده چون خاک راه

بناگوش هاشان ز سیلی کبود ...

... مرآن را که در چشم دل نیست نور

به راه خدا هست با دیده کود

چنین گفت آن بانوی نو عروس ...

... بتازید بر پشت اسبان سوار

زده نعل نو برسم راهوار

بکوبید با نعل تازی سمند ...

... هژبری درآن خفته چون گاومیش

بر او راه بست آن گرسنه هژبر

خروشید بروی چو غرنده ابر ...

... بسا اسب کافکند از خود سوار

سوی دشت بگرفت راه فرار

سواران از آن شیر ترسان شدند ...

... سوی کیش اسلام کردند رو

یکی مرغ از آن دو بیامد ز راه

سوی خانه ی بی خداوند شاه ...

... غمین بود کز باب خود دور بود

همه روزه اش دیده بر راه بود

شبان پیشه اش ناله و آه بود ...

... نویدم بدین داده بد شاه ما

ولیکن نبود آرزو راه ما

ازو خواستن جز ورا کی سزید ...

... همی چاره جوینده از چاره ساز

چو یک لخت زینب س بپیمود راه

به ناگه بیفتاد او را نگاه ...

... به هرسو که رو کردی آن پناه

همی دیدی آن مرد در پیش راه

خروشید بانو که برجا بایست ...

... سرور دلم رامش جان من

فدا گشته در راه جانان من

دریغ ای شه تشنه کامان حسین ع ...

... فدای تو دست و سر و جان و تن

در این راه یک ساربان داشتم

که باوی دلی مهربان داشتم ...

... برادر نه زینگونه کردی سفر

که در راه تو چشم دارم به در

نه زانسان تنت خسته از تیغ و تیر ...

... شکیب از غم و اشک و آهش بده

نگاهی زنی زاد راهش بده

سکینه همی خواهد ای غم گسل ...

در این بود بانو که آمد ز راه

سکینه گل باغ آغوش شاه ...

... از این خواب خوش بهر بدرود من

چه سان می سپارم من این راه چون

دلم پیش تو تن به پشت هیون ...

... که بر تختگاه نیا جا کند

به همراه وی بانوان حرم

که بودند درکوفه بس محترم ...

... ز دنبال او بر شترها سوار

فرادار گوش ار تو راهست تاب

که درکوفه آمد چه سان آن جناب ...

... بدین ساز و سان آن بد اختر سپاه

سوی کوفه شادان سپردند راه

وزان سوی این گفته ابن زیاد

که تا مردم کوفه ی پر فساد

یکایک به راهش گذارند روی

ببندند آیین به بازار و کوی ...

... ده و دو هزار از دلیران کین

فرستاد تا راه بازار و کوی

بگیرند برمردم فتنه جوی ...

... دلیری نمودید با شاه خویش

پناه و نماینده ی راه خویش

به جاه بلند پیمبر شکست ...

... خدا از نخست اینچنین داشت خواست

که ما کشته گردیم بر راه راست

حسین ع رانیا داده بود آگهی ...

... سر و مال و فرزند و خویش و تبار

فدا کرده در راه پروردگار

تو را نیز این راه باشد و به پیش

به زودی روی سوی بنگاه خویش ...

... به صفین و جنگ جمل نیک رای

دو بیننده داده به راه خدای

به مسجد شب و روز بد جای او ...

... چو شد پر ازو بسته دست ستیز

گرفتند در پیش راه گریز

در خانه ی پیر را با تبر ...

... زهر سو که تازد به من کینه خواه

تو بیننده ام باش و بنمای راه

بدو داد شمشیر و از چپ و راست ...

... بدان پیر بخشایش کردگار

که در راه دیدن کرد مردانه کار

از آن پس نویسنده را پیش خواند ...

... برهنه سر و بر شتر بسته پای

زکوفه سپردند یک لخت راه

به نزدیک رود فرات آن سپاه ...

... از آن کار پر بیم گشت آن سپاه

همان دم از آنجا گرفتند راه

به نزدیک تکریت چون آمدند ...

... رسیدند چون آن بد اختر سپاه

شتابان به مرشاد از گرد راه

زن و مرد آنجا ز پیر و جوان ...

... به حران درون چون سپاه آمدند

تن آسوده از رنج راه آمدند

به تلی یکی مرد موسی پرست ...

... سبک تیغ و زد بر صف کوفیان

بسی کشت و شد کشته در راه دین

به جانش درود از جهان آفرین ...

... به رتبت بر ازچرخ خاک رهش

از آن جایگه چون سپردند راه

به سوی نصیبین کوفه سپاه

... ببستند آیین به هر رهگذر

سپه چون به شهر اندر آمد ز راه

برآمد به ناگاه ابری سیاه ...

... شتابان به سوی حلب شد روان

چو از راه آن ناکسان عرب

رسیدند نزدیک شهر حلب ...

... یکی جامه ی نو بیارم به دست

چو دستوری اش داد بنمود راه

سوی کوه سر همچو تابنده ماه ...

... که ما هر دو هستیم در دین او

ندانیم جز راه آیین او

تو نیز ار بخواهی شوی رستگار ...

... گرفتند از او درم ها سپاه

به نزد اسیرانش دادند راه

بیامد بر بانوان ایستاد ...

... رهی را به این بنده بنما شها

کز آن راه گردم ز غم ها رها

از این بنده راضی شود کردگار ...

... چو دیدند این مردمان آن مقام

یکی مرد راهب برآمد به بام

برآورد آوا بگفت ای سو را ...

... که از هر طرف حمله آرد سپاه

شما هم برایشان ببندید راه

پسندید شمر آنچه از وی شنفت ...

... اسیران آل علی ع را ببرد

درآن دیر بر دست راهب سپرد

سرشاه دین را به صندوق در ...

... سبک دیده بر روزن در نهاد

چه گویم در آن حجره راهب چه دید

که هرگز نیاید به گفت و شنید ...

... به گردش به پرواز غلمان و حور

همی گفت یک تن که هان راه راه

که حوا رسد اندر این بارگاه ...

... به گفتن درآمد سر شهریار

بدوگفت کای راهب هوشیار

منم آنکه دشمن نمود از قفا ...

... زکین سود با سم اسبان تنم

بدوگفت راهب که فرمای نام

هم از جد و بابت بگو هم زمام ...

... که امشب بر ایشان شبیخون زنیم

به راهت همه جامه درخون زنیم

شهنشاه فرمود منما شتاب ...

... زهر سو شدند انجمن مرد و زن

به همراه رامشگران چنگ زن

یکی مرد بازارگان نیک کام ...

... بگفتا بلی ای جهان را پناه

من امروز اینجا رسیدم ز راه

بدی کور ای کاش بیننده ام ...

... روند از میان زنان اسیر

به دنبال سرها بگیرند راه

بر این بیکسان کمتر افتد نگاه ...

... سراپای رختی ز بهر امام

به هریک از آن بیکسان مرد راه

بدانسان که بایست پوشش بداد ...