... به هر سو که تیغ آختی برسران

زمین گشتی از بار سرها گران

زدی خویش را برسپه یک تنه

نه از میسره اش باک نز میمنه

توگفتی که ابری شد او شعله بار

سپه بداندیش خاشاک وخار ...

... که یکرویه کار ای سوران کنید

تن مرد را سنگباران کنید

به گرد اندرش پره لشگر زدند ...

... سوار سرافراز ناورد جوی

از آن سنگباران نپیچید روی

پی یاری خسرو کربلا ...

... دراین روز اگر جان نبازیم زار

به قرب خدایی نیابیم بار

وصال خدا بهتر از وصل تست ...

... زگفت جوان جفت بگریست زار

به وی گفت با دیده ی اشکبار

اگر جست خواهی به ناچار جنگ ...

... ندانی جز اندک نمانی که مرگ

ز شاخ جهان ریزدت بار و برگ

بگو با من از راستی رخ متاب

بدین باره ی خویش دادستی آب

بگفتا بلی داده ام چند بار

دهم نیز اگر باشدم روزگار ...

... کشید از میان آذر آبدار

همان ابر سوزنده ی شعله بار

بزد اسب وشد حمله ور بر سپاه ...

... به خفتانش در جان شیر خدای

نمی داشتی باره را گر عنان

بجستی ز ترک سر دشمنان ...

... به قلب سپه زو درآمد شکست

بسی مردافکند و بس باره جست

به ناگاه از تیر باران سخت

بشد باره اش پست و برگشت بخت

پیاده چو شهزاده قاسم بماند ...

... به ناکام ازین دامگاه فنا

روانم سوی بارگاه بقا

بیا تا نرفته است جان از برم

که بار دگر بر رخت بنگرم

چو بشنید بانگ برادر پسر ...

... به دست اندر آتشفشان ذوالفقار

زهر جوهرش دوزخی شعله بار

بدان پره ی لشگر از هم گسیخت ...

... که نعل سمند استخوانم شکست

ازین جنگ جستن به یکباره گی

شدم پایمال از سم باره گی

شهنشه سوی کشته برداشت گام ...

... گشادند بازو به تیغ و خدنگ

جوان بار دیگر بدیشان بتاخت

سبک دست و تیغ دلیری فراخت ...

... شهنشه به رویش همی بنگریست

نبودش چو آبی چو باران گریست

بدو گفت از تشنه کامی شکیب ...

... ببوسید فرخ جوان دست شاه

دگر بار و آمد سوی رزمگاه

بزد خویش را برسپاه گشن ...

... که چون ژنده پیلان به ناورد بود

تن او بار و خود کام و جنگی بدی

به رزم سواران درنگی بدی ...

... نهشته برون سوی ناورد پای

تن او بار او طارق بن شبیب

دل جنگجویان ازو پر نهیب ...

... به آهن نهان گشت پا تا به سر

سبک جست بر باره ی راهور

یکی تیغش اندر میان سر گرای ...

... بدان کشته بس تاخت یکران جوان

شکست از پی باره اش استخوان

رسید از خدای جهان آفرین ...

... تهی گشت از بیم آن نوجوان

تن او بار تیغش چو تیغ نیا

بگرداند از خون بسی آسیا ...

... پدید آمد از فرق آن نامور

دگر باره آثار شق القمر

چو مغز سراز تیغ کین چاک شد ...

... برو یال اسبش چو ابر بهار

ببارید باران زخون سوار

رسیدی چو برخاک خون سرش ...

... شدش لعل آن ریش کافور گون

خروشید ازدرد دل چند بار

چنین گفت با دیده ی اشگبار

که بعد از تو ای زاده ی بوتراب ...

... پس ازتو جوانا ز ابر هلاک

ببارد به فرق جهان تیره خاک

تو رفتی ازین گیتی کینه سنج ...

... بگفت این وزین دیر ناپایدار

به سوی نیاکان خود بست بار

شهنشه چون جاندادن اوبدید ...

... به بالین فرزند شاه آمدند

زنان موی کن کودکان اشگبار

تو گفتی که شد رستخیز آشکار ...

... ایا ناز دیده برادر پسر

تو بودی پس از مرگ خویش وتبار

شکیب دل عمه ی داغدار ...

... که دلخون کند شاه لولاک را

نهال علی را که بی بار کرد

که آرد دل مرتضی را به درد ...

... مرا کاش ازین پیشتر دست مرگ

فکندی زشاخ جهان باروبرگ

نمی دیدم افتاده در خاک و خون ...

... شهنشاه چون خویش را فرد دید

شرر بار آهی زدل برکشید

زیکسو نگه کرد بردشت جنگ ...

... همی تیغ دید و سوار و سمند

به هل من مبارز نواها بلند

ز سوی دگر دید یاران خویش ...

... بیفتاد در قدسیان ولوله

دگر باره گفتیم کای مقتدا

چرا ناقه ی ما ندارد صدا ...

... به ناگه سروشش بگفتا اگر

بگویی تو العفو بار دگر

به جوش آوری بخشش کردگار ...

... نمایند اینان به روز جزا

که کشتید یار و تبار مرا

همان دوده ی نامدار مرا ...

... برمشان به سوی دیار دگر

به بطحا و یثرب اگر نیست بار

نهم سر سوی روم یا زنگبار

و یا آبی ای مردم پر جفا ...

... که پرناله شد پهنه ی نینوا

همه باره گی ها به زیر سوار

گرستند بر غربت شهریار ...

... خطاب آمد او را ز عرش برین

که بار دگر تاز سوی زمین

درآنجا که او را بود جایگاه ...

... به فرمان دادار با آن سپاه

دگر باره منصور با اشک وآه

ز گردنده گردان فرود آمدند ...

... شهنشه به قلب سپه کرد روی

دگر باره شور قیامت بخاست

غو الحذر از سپه گشت راست

بدیشان زهر جوهر ذوالفقار

عیان شد یکی دوزخی شعله بار

سر و خود مردان پرخاشجوی

به زیر سم باره غلطان چو گوی

ز بس ریخت بر روی هم کشته ها ...

... ز نیروی آن شاه یزدان پرست

دگر باره آمد بدیشان شکست

پراکنده گشتند یکسر به دشت ...

... چنین گفت با لشگر کینه خواه

که ای قوم نوباره ی بوتراب

کدام است از این لشگر بی حساب ...

... چو یابی زمرگ عزیزان خبر

چو بودی دگر باره ای جان باب

زچهرت شدی دیده ام کامیاب ...

... ایا اهل بیت رسول امین ص

به بار آمد از نو نهال غمم

بشد گرم هنگامه ی ماتمم ...

... چو نشنید از آن نامداران جواب

دگر باره آهنگ پیگار کرد

برانگیخت اسب نیا را چو گرد

... همی خورد زخم و همی کشت مرد

خود وباره گشته نهان زیر گرد

زدی هر که را تیغ بران به فرق ...

... زبس تشنگی شاه از کارزار

عنان را بتابید زی رود بار

... و دیگر بسی کودک خردسال

در این دشت پر دشمن کینه بار

چه سازیم و برچیست انجام کار ...

... ببندد به رخ راه خرم بهشت

چو من زنده باشم مباش اشکبار

که نیکو بود مردم بردبار

پس ازمرگ من گر تو را چاره نیست ...

... به زانو گرفت آن سر عرش سای

ز بیننده مانند بارنده میغ

ببارید اشک و بگفت ای دریغ

که از تیشه ی کین و بیداد مرگ

نهال علی ع گشت بی بار و برگ

یکی پور مانده مرا ناتوان ...

... که بی سر شوم چون زتیغ سپاه

زنم تخت در ایزدی بارگاه

تو باید براین بی پدر کودکان ...

نشست از بر باره ی تیز گرد

دگر باره آهنگ پیگار کرد

بزد نعره چون حیدر پرشکوه

مبارز طلب کرد از آن گروه

به رزمش نیامد کسی زان سپاه ...

... زتاب عطش خسرو کاینات

دگر باره در تاخت سوی فرات

نگهبان رودش چو از دور دید ...

... به یک حمله کرد آن خداوندگار

تهی از سواران سر رود بار

درآمد درآن موج زن آب سرد ...

... کشید آن خدنگ از دهان شهریار

شد از خون اولعگون رودبار

بدانست آن داور انس و جان ...

... از ایشان بسی خصم نامی بکشت

دگر باره بر وی نمودند پشت

چو شمر اینچنین دید گفتا تفو ...

... که بیچاره گشتید از یک سوار

گریزان شوید از برش چند بار

بتازید و گرد ورا یکسره ...

ره پویه بر بارگی بسته شد

همه صف به بدخواه بگسسته شد

زبیم شرر بار شمشیر شاه

بد اندیش از مرگ جستی پناه ...

... پر از غنچه ی ناوک جانستان

ز خونش به هر سو روان جویبار

زمین بلا را شده آبیار ...

... تمام آمد از یاری ات کار عشق

به منزل رسانیدی ام بار عشق

مرا نیست دیگر به زینت نشست ...

... چو آید پدیدار روز شمار

شوم من دگر باره برتو سوار

تویی شاه اسبان خرم بهشت ...

... چو آید گفت و بگشاد جوشن زیر

دگر آن شرر بار تیغ دو سر

دگر هیکلی کش به بر یادگار ...

... به قرپوش زین تکاور گذاشت

برآن باره بر تنگ ستوار کرد

به فرمان یزدان چنین کار کرد

که از آن باره بر تنگ ستوار کرد

به فرمان یزدان چنین کار کرد ...

... بماند بر زادگان یادگار

بفرمود باباره بگشای پر

چو مرغان و این رخت باید به بر ...