... خواهم کشید خضر صفت آب زندگی

از جویبار تیغت اگر عمر امان دهد

چون چاک جیب صبح شکافی زنو مرا ...

... روزی رسان یمین تو خصم یسار را

باریک آبی از دم تیغ یمان دهد

فیض غمت عطیه فرستد به جان و دل ...

... تحریک شوق دست فرومانده تو را

تا چند بار خامه به دوش بنان دهد

... هوش عاشق شدم از جلوه جانان رفتم

خواستم بار دلی مشت غبارم نشود

پند زاهد شدم از خاطر مستان رفتم ...

... خازن خسرو مرا سخته به میزان او

برق بلا بارش است ابر بهاران عشق

دانه ما سوخته ست از نم احسان او ...

... زر ننماید بدل عنصر و ارکان او

بار خریت نکردکم ز سر و دوش خر

زینت افسار زر رونق پالان او ...

... خون دل اگر در قدحم کرد به جا کرد

گر بار عمل بر سر جوقی ضعفا داد

ور نقد دغل درکف مشتی فقرا کرد ...

... آن طره که خون در جگر مشک ختا کرد

بار خودی افکند شفیقانه ز دوشم

سروش که به یک جلوه مرا بی سر و پا کرد ...

... دانی چه جفاها که به وی جسم فنا کرد

یک بار هم آواره خود را به درت خوان

درحسرت کوی تو چها دید و چها کرد ...

... سجاده ورع به شط باده آب کش

تا چند بار غم دو سه رطل گران بگیر

تا کی حدیث جم دو سه جام شراب کش ...

... بی روی تو در دیده بود خار نگاهم

بی وصف تو جان در تن من بار گران است

از چاشنی عهد تو ترسم که نماند ...

... هامون بغل و لاله رخ و صبح جبین است

سندان سم و مشکین دم و باریک میان است

تردست و شفق ساعد و طاووس خرام است ...

... به چشم حزین قلندر نماید

همین از تو خواهد که یک بار دیگر

زمین بوس درگاه حیدر نماید ...

... شاها تویی که ابر کفت در بهار و دی

بارد به کشتزار جهان فضل و امتنان

آگاهی تو از دل هر قطره با خبر ...

... در جنب حشمت تو کم از ماکیان کیان

آن کیست گردنش نبود زیر بار تو

ای پایه جلال تو بر دوش آسمان ...

ای دل لباس عاریتی از جهان مخواه

بر دوش بار منت هفت آسمان مخواه

تا می توان به لخت جگر ساخت صبر کن ...

... در موج خیز حادثه چین بر جبین مزن

گر تیغ کین ز چرخ ببارد امان مخواه

خواهی که راز غیب نیوشی خمش نشین ...

... بنشین و ابرش فلکش زیر ران مخواه

بر نفس خود سوار شو و بارگی مجوی

بر نطع فقر واکش و برگستوان مخواه ...

... بفکن ز کف صحیفه و بشکن دوات را

زبن بیش بار خامه به دوش بنان مخواه

... مشت استخوان جسم فنا را به زندگی

هرگز به دوش خلق نکردم چو مرده بار

مستغنیانه گام زدم چون مجردان ...

... در بحر نظم کز خزف ابلهان پر است

حیف است ربزد آب رخ فضل و اعتبار

بنگر به خست شرکا و نظر بپوش ...

... لیکن یکی ست سود و زیان زمانه ام

سنجیده ایم هر دو به میزان اعتبار

شاید رسد به اهل دلی گفتگوی من ...

... بازار گرمی خزف این گروه را

عارف نهد چه وزن به میزان اعتبار

شعرش مخوان که مشت کلوخی فراهم است ...

... خام است و بی طراوت و بی مغز و بی مزه

فالیز بهمن آورد این گونه میوه بار

دیماه خاطرند به الفاظ بارده

یخ بندد از برودتشان در جگر بخار ...

... معنی به حشمتی که بود بحر پرشکوه

لفظش به جودتی که بود موج جویبار

سنجیدگی چنان که ز لب ناشنیده گوش ...

... به انس سرای سپنجی مپیچ

که ناپایدار است و بی اعتبار

ننازی به مهر سپهر دو رنگ ...

... گران گشته بر دوش من زندگی

شکسته ست پشتم درین زیر بار

به عهدی درین هفت خوانم اسیر ...

... به خاک افتاده ضعفم چو نقش پا درین وادی

زمینگیر غبار خاطرم از آرمیدن ها

سهی بالای من تا خالی افکنده ست آغوشم

دوتا گردیده ام در زیر بار دل کشیدن ها

از آن مهر جهان آرا نقاب از رخ برافکندن ...

... بگذار تا تمام کنم کار خویش را

از برگ و بار عاریت ای نخل باد دست

سنگین مساز دوش سبکبار خویش را

ای جذبه همتی که درین دشت پر فریب ...

... در کام زاغ طعمه طوطی مکن حزین

بشناس قدر کلک شکر بار خویش را

... عنان پیچیدنی نبود شتاب زندگانی را

ز بار روزگار زندگانی جان به لب دارم

رساندم بر لب بام آفتاب زندگانی را ...

... صیت اسلام بود بانگ انا اللهی ما

بس که بار غم هجر تو گران افتاده ست

سایه از ضعف ندارد سر همراهی ما ...

... به امیدی که گاهی گستراند سایه بر خاکم

به خون دل به بار آوردهام سرو روانی را

تو کز ابر کف آبی تشنه کامان را نبخشایی ...

... وامانده ام از راهنوردان سبک سیر

تن بار گرانی شده جان سفری را

دل حوصله ورزید و نم اشک فرو خورد ...

... ز رستخیز نخیزد ز جا مگر که دگر

هوای گرد تو گشتن بود غبار مرا

ز چشم مست توام یک نظر بس است ولی ...

... همیشه ریشه نخلم ز گریه بود در آب

سموم هجر فرو ریخت برگ و بار مرا

ز تندباد نلرزد چو شاخ سنگین شد ...

... حزین آه مرا با ناله زاهد مکن نسبت

اگر صد بار سوزد بوی دردی نیست عودش را

... پشت هلال شد دوتا از خم ابروان تو

قامت خم گواه بس بار ستم کشیده را

از دم مولوی حزین آذر من بهار شد ...