... که در ماتم باب گریان بود

ز آه دلش چرخ بریان بود

چنان ریزد از دیده اشک روان ...

... همی بود فرزانه در فکر کار

که نقش دگر چرخ کرد آشکار

فرستاد پیکی زبیری نژاد ...

... بدو گفت نام آور دیو بند

که می جستمت من ز چرخ بلند

بیا کارزو داشتم من زدیر ...

... سرو لشگر و یار تخت منی

به مردی شده چرخ پابوس تو

بود فتح در نعره ی کوس تو ...

... بدوگفت شادان و خندان امیر

که ای چرخ اندر کمندت اسیر

بگو تا چه کردی و چون رفت کار ...

... سپارش ز مردان به دست کسی

چو فردا برآید به چرخ آفتاب

ز دارش برآویز شو کامیاب ...

... چو آمد به هامون بداد آگهی

سران را زکردار چرخ مهی

بگفتا بیاید یکی ترکتاز ...

... دم از نیک و بد بست و خاموش گشت

چو در پیشه ی چرخ رخشنده مهر

بزد پنجه بر پشت شیر سپهر ...

... روان را ده از زلف اکبر کمند

که آسان گر آید به چرخ بلند

به زرینه طشت آن سر شاه را ...

... سرشه به نیزه سر ما به خود

تفو باد برکین چرخ کبود

برو کردگار جهان یار تست ...

... از آن آتشی کو برافروخت دود

هنوز است در چشم چرخ کبود

بود شاه سجاد ع دهر انتظار ...

... به ارکان عالم هیاهو فتاد

تزلزل به نه چرخ و شش سوفتاد

یکی هودج آمد فرود از سپهر ...

... همان با وفا دوستداران من

چه آمد بسرشان زچرخ بلند

چگونه به خاک زمینشان فکند

شدند آن نهالان رعنا قلم

که بر چرخ اعلا زدندی علم

برادر شد از کف پسر کشته شد ...

... سپهبد چنو هیچ شاهی نداشت

چنو چرخ اسلام ماهی نداشت

فروزان جبین و گشاده برا ...

... زتن دور کردی سری را که هور

از او یافت تا چارمین چرخ نور

به خون شستی آن چهره و موی را ...

... نشسته است مختار فرخ به گاه

بدانسان که بر کرسی چرخ ماه

رده بر رده مهتران بر درش ...

... پس از تو چرا کاخ گیتی خراب

چرا چنبر چرخ نشکست خرد

چو پیراهن از پیکرت خصم برد ...

... یکی روز مختار خورشید چهر

به گاه اندر آمد چو بر چرخ مهر

... به ویژه علی آنکه جز او نبود

هال نبی زیر چرخ کبود

ز حق باد بر پیروانش سلام ...

... شد از پیشگاه سپهدار شام

غوکوس بر چرخ فیروزه فام

بیفراشت چتر ظفر سر به ماه ...

... نه ماری شکنج اژدها سار گشت

زهر تیر چرخی پر آغوش کرد

زمانه زمین راز ره پوش کرد ...

... دو لشگر چو جنبش دو رویه گرفت

به سوگ یلان چرخ مویه گرفت

بیفکند بهرام خنجر زدست

به چرخ سیم زهره بربط شکست

زبیم دم دشنه ی جان شکار ...

... فرو می شد از بس زمین بدستوه

سرگرد لشگر چو بر چرخ سود

به سیلی دو رخساره کردش کبود ...

... غریو سوار و خروش ستور

به نه چرخ و هفت اختر افکند شور

زبس کشته در پهنه انبوه بود ...

... رخ کفر در ظلمت اندر نهفت

چو برخرگه چرخ بنشست ماه

به گردش رده بر زد انجام سپاه ...

... تو دادی مرا پایه ی ارجمند

کشیدی زخاکم به چرخ بلند

به کوفه مرا مهتری از تو بود ...

... مگر نشنوید این غو کوس جنگ

که پر گشته زان چرخ پیروزه رنگ

مگر این همه بر کشیده درفش ...

... زره برتن مرد کرباس شد

بخوشید در چشمه ی چرخ نم

بجوشید از پهنه ی خاک یم ...