... در نفس سرنگون شو گر می شوی کنون شو

واز آب و گل برون شو در جان و دل سفر کن

جوهرشناس دین شو مرد ره یقین شو ...

... در نیستی مطلق مرغی بپر نگردی

زین ابر تر چو باران بیرون شو و سفر کن

زیرا که بی سفر تو هرگز گهر نگردی

این پرده نهادت بر در ز هم که هرگز ...

... چو هر چه هست همه اصل خویش می جویند

ز شوق جمله ذرات در سفر بینی

چو کل اصل جهان از یک اصل خاسته اند ...

... مویت همه سپید شد از گرد آسیا

کافور گشت موی تو ساز سفر بکن

کامد گه رحیل سوی عالم جزا ...

... ز حجتش که برو نور روی اوست گوا

به خونیی که بسی قلب بر جناح سفر

به خون بگشته ز ضرب دو دست او به دعا ...

... روز پیری همه کس به شود ای پیر خرف

بچه طبعی تو و اکنون است که وقت سفر است

چو به هفتاد بیفتادی و این نیست عجب ...

... بیشتر جان کن و زر جمع کن و فارغ باش

که همه سیم و زر و مال بار سفر است

شرم بادت که نمی دانی و آگاه نه ای ...

... نی هر دو هر دو چیست به عمدا دراوفتاد

پنجه هزار سال سفر کن علی الدوام

وین صید را ببین که چه زیبا دراوفتاد ...

... از دست رفت عقلم و از جا دراوفتاد

بر اوج لامکان سفری خوش گزیده بود

اینجا پدید نیست همانا دراوفتاد ...

... یا مگر سیدسادات به امید وصال

روی از مکه به هجرت به سفر می آرد

یا نه روح القدس از خلد برین سوی رسول ...

... چه محنت است این و چه درد است و چه دریغ

خود این چه کاروان و چه راه است و چه سفر

یارب ز هیبت تو و اندیشه مدام ...

... در بادیه ماندیم کنون تا به قیامت

بی مرکب و بی زاد دریغا سفر من

از بس که خطر هست درین راه مرا پیش ...

... بیار بوسه و بیمار گو بخور روزه

چو جان رنج کش من ز هجر در سفر است

رواست گر بگشاید درین سفر روزه

اگرچه من نگشایم ولیک بگشاید ...

... چار صد مرد مرید معتبر

پس روی کردند با او در سفر

می شدند از کعبه تا اقصای روم ...

... در درون هر کسی هست این خطر

سر برون آرد چو آید در سفر

تو ز خوک خویش اگر آگه نه ای ...

... زو نبودی شیخ را آگاه تر

شیخ چون از کعبه شد سوی سفر

او نبود آنجایگه حاضر مگر ...

... آن مرید راه و پیر راهبر

هر دو می رفتند با هم در سفر

وادییشان پیش آمد بس سیاه ...

... هیچ عاقل رفت از باغ ارم

تا که بیند در سفر داغ و الم

گفت ای دون همت نامرد تو ...

... گر نبودی نقد چندینی غمم

زین سفر بودی دلی بس خرمم

لیک چون دل هست پر خون چون کنم ...

... تا در اول پاک بازی نبودت

این سفر کردن نمازی نبودت

... دیگری گفتش بگو ای نامور

تا به چه دلشاد باشم در سفر

گر بگویی کم شود آشفتنم ...

... ازین تاریکدان خیز و گذر کن

بدار الملک ربانی سفر کن

بسوی لامکان امشب قدم زن ...

... در آنجاخویشتن را او نهان دید

زتن بگذشت و ز جان هم سفر کرد

چو بیخود شد ز خود در حق نظر کرد ...

... سیه پوش خلافت شو چوآدم

سفر در سینه خود کن چو عالم

قدم چون خضر نه در راه مردان ...

... که بپذیرد بخدمت بو که شاهم

چو شه را این سفر ناگاه افتاد

مرا هم نیز عزم راه افتاد

که گفتم در سفرحربی کنم سخت

مگر پیش شهم یاری دهد بخت ...