... رفت خواهی به سفر بی بنه و خیل و رفاق

خاصه این فصل که چون باده گساران لاله

دارد از باده گلرنگ به کف کأس دهاق

بهتر آنست که تا لاله به کف دارد جام

باگلی نوشی در پای گل سرخ ایاق ...

... یا عود قماری ز بر مجمر سیمین

یا مشک تتاری ز بر لاله خود رنگ

یاگرد سپاه شه گیتی که گه کین ...

... مگر نه دی شد و آمد بهار و در کهسار

ز بسکه لاله چرد لعل روید از سم رنگ

روان به زمزمه آید ز ناله بلبل ...

... چون گل شود ار رسته ز گل بهمن و رستم

چون لاله نمایند ز تیغ تو کفن سرخ

چون سبزه گر از خاک دمد آرش و نیرم ...

... چنگ و جام ار هست باقی گو نباشد ننگ و نام

عیش می روید به جای لاله امروز از زمین

وجد می بارد به جای ژاله امروز از غمام ...

... از دوده مکارم و از دوحه کرام

چون لاله روز و شب همه با عیش و انبساط

چون غنچه دمبدم همه با وجد و ابتسام ...

... من ندانستم به تحقیقی این کدامست آن کدام

روی او بر قد او چون لاله یی بر شاخ گل

خال او در زلف او چون دانه یی در زیر دام ...

... ز امن عهدش آهو همی به گاه چرا

ز لاله باز نداند دو دیده ضرغام

به گاه هیبت او آفریدگان همه را ...

... دو تیره خالش زیر دو جعد غالیه فام

دو لاله زیر دو سنبل دو روز زیر دو شب

دو نور زیر دو ظلمت دو صبح زیر دو شام ...

... که پخته پخته بری دل به رنگ و صورت خام

بهار اگر به گل و لاله رنگ و بوی دهد

تو ای بهار هنر رنگ و بو دهی به کلام ...

... نه عربده دانم که چو ترکان سپاهی

با لاله رخی ساده شوم رام به ابرام

نه پیشه ورم تا که زر و سیم کنم کسب ...

... رفت ماهم در محاق و زهره ام بشکست جام

چشم مریخم ز بس بارید خون شد لاله رنگ

روی برجیسم ز بس نالید شد بیجاده فام ...

... جهان و صد چو جهان را کسی نپرسد نام

به عهد عدل تو آهو خیال لاله کند

اگر به دشت نهد پا به دیده ضرغام ...

... فراز رخش چو برکوه ابر نیسانم

به باغ لاله و ریحان گرم بجوشد مهر

مصاف باغ و سنان لاله تیغ ریحانم

به آب و سبزه و بستان گرم بجنبد دل ...

... یزدان اگر ندیدی در بند اهرمن

بنگر کلاله اش ز بر چهره لاله رنگ

گر ضیمران ندیدی بر برگ یاسمن ...

... صو رت و خط خال و عارض زلف و چشمت پیش هم

ماه و هاله داغ و لاله مشک و آهوی ختن

تا شدستی ای پری پیدا پری پنهان شدست ...

... ترکا بچم به راغ وز خانه شو به باغ

کز لاله صد چراغ بینی به هر دمن

می نوش در صبوح تا بنگری فتوح ...

... به خط مهر بتان هیچ می نهد گردن

ز زلف لاله رخان هیچ می چرد سنبل

ز روی سروقدان هیچ می چند سوسن ...

... اگر به طرف چمن باد همتش بوزد

به جای لاله و گل لعل دردمد ز چمن

وگر فتد به دمن عکس روی دشمن او

به جای لاله همه کهربا دمد ز دمن

ز تیر جان شکرش بدسگال جان نبرد ...

... سرو خرامی به جلوه آفت طوبی

لاله عذاری به چهره غارت گلشن

فتنه جان از چه از دو نرگس فتان ...

... در زمستان نوبهار آمد توگفتی کز نشاط

گل دمید از بوستان و لاله سر زد از دمن

پای کوبان شد ز عشرت خوشهای ضیمران ...