... بی تو اظهار اثر خجلت معدومی ماست

قطره دور ز دریا چه تلاطم دارد

زاهد از گنبد دستار به خود می نازد ...

... شکفتنهای گل چندین جرس عرض فغان دارد

به استعداد جان سختی ست جست و جوی این دریا

ز گوهر پیکر هر قطره بوی استخوان دارد ...

... به حیرت بال مژگان نیست بی انداز پروازی

درین دریا عنان لنگر ما بادبان دارد

اگر خاکسترم پروازم و گر شعله جولانم ...

... غواصی تآمل بی مزد معنیی نیست

گر ما نفس ندزدیم دریا گهر ندارد

نیرنگ کعبه و دیر محمل کش هوس چند ...

... ندیدم از خجالت خویش را تا چشم واکردم

درین دریا حبابم طرفه وضعی شرمگین دارد

سزاوار خطایی هم نی ام از ننگ بیقدری ...

... بیابان هم بیابانی ندارد

در این دریا ندامت اعتبار است

گهر جز اشک عریانی ندارد ...

... خروشم درغمت با شور محشرمی زند پهلو

سرشکم بی رخت با جوش دریا گفتگو دارد

به چشم سرمه آلودت چه جای نسبت نرگس ...

... برون از ساز وحدت نیست این کثرت نوایی ها

زبان موج هم در کام دریا گفت وگو دارد

ز سر تا پای ساغر یک دهن خمیازه می بینم ...

... آیینه دل را ز نفس نیست رهایی

دریا عبث از شوخی توفان گله دارد

دیوانگی و هوش به یک جامه نگنجد ...

... تردد چو نفس سوزد ز خود بستر برون آرد

به اشکی کلفت از دل کی توان بردن که دریا هم

یتیمی مشکل ست از طینت گوهر برون آرد ...

... که فیض جلوه یک اشکم نگه پرور برون آرد

زگرمیهای لعلش گر دل دریا خبرگردد

حباب آسا به لب تبخاله ازگوهر برون آرد ...

... مگر آیینه گردیدن گل دیگر برون آرد

در این دریا طلب آیینه مطلوب می باشد

گره سازد نفس غواص تاگوهر برون آرد ...

... همچو من از سرنگونی طالعی دارد حباب

کز خم دریا میی در جام نتوانست کرد

نیست در بحر محبت جز دل بیتاب من ...

... دامن خود گیر و از تشویش دهر آزاد باش

قطره را تا جمع شد دل یادی از دریا نکرد

فرع را از اصل خویش آگاه باید زیستن ...

... اگر نبود توکل می توان کرد

پر آسان است ازین دریا گذشتن

ز پشت پا اگر پل می توان کرد ...

... عرفان نصیب زاهد جنت پرست نیست

این جوی خشک مغز به دریا نمی رسد

از باده مگذرید که این یک دو لحظه عمر ...

... می نهد صد ریزه برهم تا به یک نان می رسد

حاصل غواص این دریا پشیمانی بس است

وصل گوهر گیر اگر دستت به دامان می رسد ...

... ما را چو سیل خاک به سر کردن است و بس

تا آن زمان که دست به دریا نمی رسد

آسوده اند صافدلان از زبان خلق ...

ز تنگی منفعل گردید دل آفاق پیدا شد

گهر از شرم کم ظرفی عرق ها کرد دریا شد

ز خود غافل گذشتی فال استقبال زد حالت ...

... گامها بسکه تر از موج سراب است اینجا

نیست بی خشکی لب گر همه دریا باشد

جلوه مفت است تودرحق نگه ظلم مکن ...

... نشاط هر دو عالم یک نگاه واپسین باشد

غباری نیست از پست و بلند موج دریا را

حقیقت بی نیاز ز اختلاف کفر و دین باشد ...

... خاک همه صرف گل و سنبل شده باشد

از قطره ما دعوی دریا چه خیال است

این جزو که گم گشت مگر کل شده باشد ...