اگر نظّاره گل می‌توان کرد
وطن در چشم بلبل می‌توان کرد
درین محفل ز یک مینا بضاعت
به چندین نغمه قلقل می‌توان‌کرد
عرق‌واری گر از شرم آب گردم
به جام عالمی مل می‌توان‌کرد
نظر بر خویش واکردن محال است
اگرگویی تغافل می‌توان کرد
چو صبح این یک نفس گردی که داریم
اگر بالد تجمل می‌توان کرد
به هر محفل‌که زلفش سایه افکند
ز دود شمع کاکل می‌توان کرد
شهید حسرت آن گلعذارم
ز زخم خنده برگل می‌توان کرد
به هر جا سطری از زلفش نوبسند
قلم از شاخ سنبل می‌توان کرد
درین گلشن اگر رنگست و گر بوست
قیاس بال بلبل می‌توان کرد
اگر این است عیش خاکساری
ز پستی هم تنزل می‌توان‌کرد
محیط بیخودی منصور جوش است
به مستی جزو را کل می‌توان کرد
ازین بی‌دانشان جان بردنی هست
اگر اندک تجاهل می‌توان کرد
تردد مایهٔ بازار هستی‌ست
اگر نبود توکل می‌توان کرد
پر آسان است ازین دریا گذشتن
ز پشت پا اگر پل می‌توان کرد
دهان یار ناپیداست بیدل
به فهم خود تأمل می‌توان کرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و عشق به وطن پرداخته و احساسات عمیق انسانی را بیان می‌کند. شاعر از نظاره گل و زیبایی‌های طبیعت شروع می‌کند و به احساساتی چون عشق به بلبل و مینا اشاره می‌کند. او همچنین به مقام انسان در جهان و دل‌تنگی‌ها و حسرت‌هایش می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان در هر لحظه و مکان زیبایی را یافت. با اشاره به زلف و گل می‌گوید که حتی در سختی‌ها نیز می‌توان زیبایی را جستجو کرد. موضوعات اصلی شعر شامل عشق، زیبایی، حسرت و تلاش برای درک و یافتن معنا در زندگی است. شاعر در نهایت از تردیدها و دانش ناپایدار انسان‌ها سخن می‌گوید و به چالش‌های وجودی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر بتوانیم زیبایی گل را تماشا کنیم، می‌توانیم وطن را در چشم بلبل ببینیم.
هوش مصنوعی: در این جمع، با یک لیوان نوشیدنی می‌توان بسیاری از آهنگ‌ها و نغمه‌ها را به وجود آورد.
هوش مصنوعی: اگر از شرم و حیا به قدری عرق کنم که مانند آب در بیایم، می‌توانم با آن به هر جهانی شراب بدهم.
هوش مصنوعی: نگاه کردن به خود و درون‌نگری امری غیر ممکن است، اگر بگویی که می‌توان بی‌توجهی کرد.
هوش مصنوعی: وقتی صبح فرا برسد و ما فقط یک بار نفس بکشیم، اگر به آرامش و آسایش دست یابیم، می‌توانیم از زندگی لذت ببریم.
هوش مصنوعی: هر جا که زلف او سایه بیفکند، می‌توان با نور شمع، زیبایی‌های آنجا را نمایان کرد.
هوش مصنوعی: شهید حسرت من، آن دختر زیبا است که با خنده‌اش می‌تواند زخم‌های دل را التیام بخشد.
هوش مصنوعی: هر جا که نشانی از زیبایی‌های او باشد، می‌توان با قلمی چون سنبل، زیبایی و ظرافت آن را نوشت.
هوش مصنوعی: در این باغ اگر رنگ و بویی وجود دارد، می‌توان بر اساس زیبایی و صدای بلبل قضاوت کرد.
هوش مصنوعی: اگر خوشی و لذت زندگی در پایین‌ترین سطح باشد، حتی می‌توان از آن هم پایین‌تر رفت.
هوش مصنوعی: محیط ناآگاهانه در حال جوش و خروش است و در حالت مستی، می‌توان جزئیات را به کل متصل کرد و درک کرد.
هوش مصنوعی: اگر در این دنیا افرادی نادان هستند که جان انسان را به خطر می‌اندازند، می‌توان با کمی بی‌توجهی و نادیده گرفتن آنها، از مشکلاتشان دوری کرد.
هوش مصنوعی: حرکت و جابجایی بخش مهمی از زندگی و وجود انسان‌هاست؛ اگرچه ممکن است بدون اعتماد به خدا هم بتوان ادامه داد، اما این اعتماد به زندگی معنا و ارزش می‌بخشد.
هوش مصنوعی: عبارت به این معناست که عبور از مشکلات و چالش‌ها کار ساده‌تری است اگر بتوانیم بر روی یک راه حل مناسب یا پل استوار تکیه کنیم. یعنی به جای اینکه به تنهایی با موانع مقابله کنیم، داشتن یک راهکار یا پشتیبانی می‌تواند کار را آسان‌تر کند.
هوش مصنوعی: دهان محبوب قابل مشاهده نیست، ولی بیدل می‌تواند با استفاده از درک و تفکر خود به آن پی ببرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ز رویت دسته گل می توان کرد
ز زلفت شاخ سنبل می توان کرد
ز قدّ چفتۀ من در ره عشق
بر آب دیده ام پل می توان کرد
ز نوک غمزۀ تو بی محابا
[...]
ز رویت دسته گل می‌توان کرد
ز زلفت شاخ سنبل می‌توان کرد
ز قد پرخم من در ره عشق
بر آب چشم من پل می‌توان کرد
ز اشک خون همچون اطلس من
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.