... ز محو عشق غیر از عشق نتوان یافت آثاری

به دریا قطره چون گردید گم مشکل شود پیدا

شهیدان ادبگاه وفا را خون نمی باشد ...

... به رنگی موج خلقی از تپیدن آب می گردد

کزین دریا به قدر یک گهر ساحل شود پیدا

نفس تا هست زین مزرع تلاش دانه دل کن ...

... طبیعت باید اینجا اندکی غافل شود پیدا

درین دریا دل هر قطره گوهر در گره دارد

اگر بر روی آب آید همان بیدل شود پیدا

... به سعی دیده حیران دل از تپش ننشست

گهرکند چه قدر خشک آب دریا را

اثرگم است به گرد کساد این بازار ...

... نه از موج نسیم است اینقدرها جوش بیتابی

تب شوق کسی در رقص دارد نبض دریا را

خموشی غیر افسودن چه گل ریزد به دامانت ...

... نگردد مانع جولان اشکم پنجه مژگان

پر ماهی نگیرد دامن امواج دریا را

نه از عیش است اگر چون شیشه می قلقل آ هنگم ...

... سراغ کاروان دردم از حالم مشو غافل

ببین داغ دل و دریاب نقش پای غمها را

نبندی بردل آزاد نقش تهمت حسرت ...

... حریف وحشت دل دیده حیران نمی گردد

گهر مشکل فراهم آورد اجزای دریا را

سخن تادر جهان باقی ست از معدومی آزادم ...

... ندارد شور امکان جز به کنج فقر آسودن

اگر ساحل شوی در آب گوهرگیر دریا را

درین دریا ز بس فرش است اجزای شکست من

به هرسومی روم چون موج برخود می نهم پا را ...

... سلامت آینه اعتبار امکان نیست

شکسته اند به صد موج رنگ دریا را

صفای دل به کدورت مده ز فکر دویی ...

موج پوشید روی دریا را

پرده اسم شد مسما را ...

... شعله دل ز چشم تر ننشست

ابر ننشاند جوش دریا را

آگهی می زند چوآیینه ...

... دل آسوده ما شور امکان در قفس دارد

گهر دزدیده است اینجاعنان موج دریا را

بهشت عافیت رنگ جهان آبرو باشی ...

نسیم شانه کند زلف موج دریا را

غبار سرمه دهد چشم کوه و صحرا را ...

نفس آشفته می دارد چو گل جمعیت ما را

پریشان می نویسد کلک موج احوال دریا را

در این وادی که می باید گذشت از هرچه پیش آید ...

... به آگاهی چه امکانست گردد جمع خوددا ری

که با هر موج می باید گذشت از خویش دریا را

در این گلشن چو گل یک پر زدن رخصت نمی باشد ...

... دکان آرایی هستی گر این خجلت کند سامان

عرق تا خاک گردیدن به دریا می برد ما را

اگر عبرت ره تحقیق مطلب سرکند بیدل ...

ز بزم وصل خواهش های بی جا می برد ما را

چو گوهر موج ما بیرون دریا می برد ما را

ندارد شمع ما را صرفه سیر محفل امکان ...

... عبث بر ما تنک کردند تیغ قاتل ما را

غبار احتیاج امواج دریا خشک می سازد

عیار کم مگیرید آبروی سایل ما را ...

... ز خشکی های وضع عافیت تر می شود همت

عرق ای کاش در دریا نشاند ساحل ما را

تمیز از سایه ممکن نیست فرق دود بردارد ...

... به جز کشتی شکستن ساحل امنی نمی باشد

ز بس وسعت فروبرده ست این دریا کران ها را

به سعی اشک کام از دهر حاصل می کنی روزی ...

... توفان طراز چشم من از پهلوی دل است

سامان آبروست ز دریا سحاب را

دانا و میل صحبت نادان چه ممکن است ...

... می شوی پروانه گرد شمع هرمحفل چرا

ابر اینجا می کند ازکیسه دریا کرم

ای توانگر برنیاری حاجت سایل چرا ...

... اره بی دانه چون گردد ببرد سنگ را

درحبات و موج این دریاتفاوت بیش نیست

اندکی باد است در سر صاحب اورنگ را ...

... سبزه بام و در آیینه می دان زنگ را

گوهرم نشناخت بیدل قدر دریا مشربی

کارها با خود فتاد آخرمن دلتنگ را

... به این توفان ندانم در تمنای که می گریم

که سیل اشک من در قعر دریا راند ساحل را

مپرس از شوخی نشو و نمای تخم حرمانم ...

... به خواب امن می باشد نگه چشم تغافل را

زبحث شورش دریا نبازد رنگ تمکینت

چوگوهرگر بفهمی معنی درس تأمل را ...