... بقا را با عطایش توامان کرد

کفش را دشمن دریا و کان کرد

نگین را بهر نامش نامور ساخت ...

... کجا خضر و کجا این سبز رعنا

که آن از چشمه خورد آب این ز دریا

ز چشم بد کس اینجا چون گریزد ...

... نشاید رفت بی کشتی به گلگشت

ز شبنم کار دریا می کند دشت

همه خار و خسش ریحان و سنبل ...

... بهار این چمن باشد وفادار

ز دریا کی کشد منت سحابش

که بی منت هوا می بخشد آبش ...

... ز سبزی و تری شد آنچنان راغ

که هم دریا توانش خواند و هم باغ

نگاری بر ورق گر صورت خار ...

... خیابانی ز آب زندگانی

به پای شاه نهر افتاده دریا

در شهوار ازو دارد تمنا

جدا گردد چو آب از چشمه سارش

کشد دریا به عزت در کنارش

درین گلشن برای هر نهالی ...

ز دریا باغ بحرآرا نمایان

چو از آیینه عکس روی جانان ...

... مگر از جوی شیرش یادگار است

شب مهتاب و سیر روی دریا

کند آیینه دل را مصفا

چه دریا آسمان برقراری

ز گل های کول خورشیدزاری ...

... ز کشتی های لعلی شد گلستان

مگو دریا ندارد حاصل کان

شده مخصوص هر کشتی بهاری ...

... چو طاووسان کشیده چتر بر سر

نه کشتی ها درین دریا روانند

که طاووسان گلزار جنانند ...

... گل روی سبد کشتی نشینان

نهد بر آب دریا گرچه سینه

رود بر روی موج گل سفینه ...

... بهشتی در میان آب کوثر

بهشتی از ته دریا نمودار

چنان کز دیده تر عکس دلدار ...

... ز صد گنج روان در هر سفینه

ز بس کز قعر دریا سبزه زد سر

زمرد شد ز عکس سبزه گوهر ...

... چو طبعش مایل خشکی شد از آب

فرو شد از الم دریا به گرداب

صبا رفت و گلستان را خبر کرد ...

... بر این سرچشمه چندان در فشاندم

که دریا را به روی خود نشاندم

چه می پرسی حدیث باغ اچول ...

... چه شد گر خضر را هم جرعه ای داد

رسد این چشمه دریا را به فریاد

ز فیضش ملک کشمیرست معمور ...

... غریبان را وطن از یاد رفته

هوس را حاصل دریا و معدن

ز باد آستین ریزد به دامن ...

... کرم را داد دستی از هر انگشت

کفش را پنج دریا جمع در مشت

برای خنده دارد کبک طناز ...

... چو نقش زر ببالد نقش خاتم

کفش پیمانه دریای اکرام

لباس خاص لطفش رحمت عام ...

... بلندی های شعر از همت اوست

به دریای عطایش بهر تقسیم

ز ماهی مضطرب تر بدره سیم ...

... ببندد قطره او گر میان چست

تواند هفت دریا را ورق شست

چه گویم وصف این دریا که بینی

جز این کز آسمان آید زمینی ...

... ز قید دجله شد آزاد بغداد

چه دریا منبع آب حیاتی

به سویش بازگشت هر فراتی ...

... چنان کز پرده دل بادبانش

ز کشتی موج دریا نیست پیدا

که کشتی هست بیش از موج دریا

همه مردم نشین چون خانه چشم ...

... چو در کشتی نشیند شاه عالم

ز بس بر خویش بالد آب دریا

شود هم عقد گوهر با ثریا ...

... به سان توتیا در چشم کشتی

ز شوق از بس که دریا رفت بالا

ز مرغابی فلک نشناخت خود را ...

... ز رشک بحر شد پرخون دل بر

که از خشکی به دریا رفت گوهر

چه کشتی منبع دریای رحمت

ز فیض عالمی جویای رحمت ...

... چو سیرش سوی کشتی رهنمون شد

ز دریا تلخی و شوری برون شد

صدف بر گرد کشتی گوهر افشاند ...

... ز بحر آن گوهر خوبی گذر کرد

سراسر آب دریا را گوهر کرد

ز ملاحان آن کشتی چه پرسی

که هریک حامل عرشند و کرسی

به دریا گرچه کشتی بی شمارست

زهی دریا که بر کشتی سوارست

ندانم این سفینه از چه باب است ...

... زرش را مهر دل تا بر گوهر تافت

صدف در قعر دریا سینه بشکافت

ز انواع جواهر گشته الوان ...

... تواند صد فلک را داد اختر

ز شادابی درش دریای آب است

طلایش را عیار آفتاب است ...

... مرا زور طبیعت برقرار است

درین دریا گهر بیش از شمارست

به مدحت گوهر آرم آنقدر پیش ...

... چشمه فیض از دل دانا طلب

گوهر سیراب ز دریا طلب

نغمه ناهید ز ناهید پرس ...

... بود جوهر ذات دستش کرم

ز خرج کفش دخل دریا و کان

به یک دم برآورد کردن توان ...

... ز اظهار معنی به من در خروش

چو غواص گوهر به دریا فروش

ز تاراج معنی گرفته نصیب ...

... محک شو که دانی عیار مرا

به دریا روم گر پی شعر تر

صدف را به رویم نبندند در ...

... که در خاک خون در دل لاله مرد

به دریا اگر عکس در آب راند

به بطن صدف در غلتان نماند ...

... همین است اگر هست بار گران

چو عکسش به دریا شود خودفروش

صدف را گرانی فروشد به گوش ...

... چو خرطوم خود را گذارد به آب

عجب نیست دریا شود گر سراب

چو از پشتش آید فرو فیل بان ...

... ز هر گوشه سر کرد سیلاب زور

ز شورش جهان گشت دریای شور

غبار آنقدر سوی افلاک شد ...

... براید چو پای تهور به سنگ

در و دشت دریای خون شد تمام

زره ماهی دشت را گشت دام ...

... سراپای چون غنچه یک مشت دل

ازین فوج گردی به دریا رسید

به دریا نم آب را خاک چید

شود گرم هنگامه رست خیز ...

... ز طوفان مستی در آن عرصه فیل

کف آورده بر لب چو دریای نیل

شده مست پرخاش فیل دمان ...

... کله خودها چون فلک سرنگون

جهان در تلاطم ز دریای خون

یلان جامه تار در تن کشند ...

... ازین خندق و قلعه باشکوه

به هم گشته مربوط دریا و کوه

که دیده حصاری ز یک پاره سنگ ...

... سپهری که باشد پر از آفتاب

ز عکس چراغان به دریا حباب

بلورین قدح بود و گلگون شراب ...