بر سینه داغ های تمنا نوشته ایم

یک لاله زار نسخه سودا نوشته ایم

هرجا درین بساط خس ما به پرده ای ست ...

... به قدر ذره چکد اشک دیده روزن

خیال کشت گل و سیر لاله حیف وفاست

ز چشم منتظران هم دمیده است سمن ...

... که زیر خاک چه مقدار ریخته است کفن

چو لاله از دل افسرده تا به کی بیدل

چراغ کشته توان داشت در ته دامن

... از طناب برق معمار بنای سوختن

لاله این گلستان چندان نشاط آماده نیست

کاسه داغیست در دست گدای سوختن ...

... که در آینه نخواهی به نفس نگاه کردن

ز معاشران چو بیدل غم لاله کرد داغم

به چمن نمی توان رفت پی دل سیاه کردن

سوخته لاله زار من رفته گل از کنار من

بی تو نه رنگم و نه بو ای قدمت بهار من ...

... چون نگه در دیده ها خالیست از من جای من

اینقدرها لاله گلزار سودای کی ام

بی چراغان نیست دشت و در ز نقش پای من ...

... بهار هم زپر رنگ می کند بالین

بهار لاله این باغ دیده ای بیدل

تو هم به خاتم دل داغ نه به جای نگین

لباس کعبه پوشید از خط مشکین عذار او

نگه را این زمان فرض است طوف لاله زار او

بهارم کرد ذوق محرم فتراک او بودن ...

... آتش منفعل روز زمینگیر حیاست

لاله گل کرد چراغی که تو افروخته ای

بیدل اندیشه طور و شجر ایمن چند ...

... تک و تازگرد نفس مبر به دری که آینه بسته ای

زگل تعلق این چمن به کجاست لاله گوش من

چو سحر به دام و قفس متن نفسی و از همه رسته ای ...

... تاگلستان تو در سبزه خط گشت نهان

دیده ای نیست که چون لاله ندارد رمدی

داغها در دل خون گشته مهیا دارم ...

... حریفان را چراغ راه مقصد دسته گل شد

تو داغ لاله ای با نیل سوسن زین چمن بردی

صدایی پرفشان چون سایه اکنون زیرکوه آمد ...

... به چندین داغ آهی از دل ما سر نزد بیدل

چراغ لاله ما نیست تهمت قابل دودی

... که پایمال جهانند اهل بیکاری

چو برگ لاله سیاهی ز داغ ما نرود

به چشم اختر ما نیست رنگ بیداری ...

... به رویت پیچ و تاب طره مشکین به آن ماند

که شاخ سنبلی بر لاله احمر کند بازی

در آن محفل که گلچین هوس باشد دم تیغت ...

... مصرع موزون نکردم درزمین قلقلی

لاله وارم دل به حسرت سوخت اماگل نکرد

آنقدر دودی که پیچم بر دماغ سنبلی ...

... در آتش است نیمی در پیچ و تاب نیمی

آن لاله ام درین باغ کز درد بیدماغی

تا یک قدح ستانم کردم کباب نیمی ...

تنش را پیرهن چون گل دمید افسون عریانی

قبای لاله گون افزود بر رنگش درخشانی

جنون حسن از زنجیر هم خواهدگذشت آخر ...

... قاصد من تو می رسی نامه برم تو می روی

لاله کجا و کو سمن تا شکند کلاه من

همچو بهار ازین چمن گل به سرم تو می روی ...