این گل و لاله تو گویی که مقیمند همه

راه پیماصفت موج نسیمند همه

معنی تازه که جوییم و نیابیم کجاست ...

... در دل آدم به جز افکار چیست

همچو موج این سر کشید و آن رمید

جانش از محسوس می گیرد قرار ...

... کفچه شبگون بال و پر سیماب رنگ

موجها درنده مانند پلنگ

از نهیبش مرده بر ساحل نهنگ ...

... هر زمان که پاره یی در خون فتاد

موج خون با موج خون اندر ستیز

درمیانش زورقی در افت و خیز ...

... هیچ میدانی که روزی در ولر

موجه یی می گفت با موج دگر

چند در قلزم به یکدیگر زنیم ...

... زندگی جولان میان کوه و دشت

ای خنک موجی که از ساحل گذشت

ایکه خواندی خط سیمای حیات ...

... شید و تار صبح و شام او کهن

موج می در شیشه تاکش نبود

یک شرر در توده خاکش نبود ...

... پیچ و تاب و رنگ و آب تو همان

موج تو جز دانه گوهر نزاد

طره تو تا ابد شوریده باد ...

... آنکه خاکش مرجع صد آرزوست

اضطراب موج تو از خون اوست

آنکه گفتارش همه کردار بود

مشرق اندر خواب و او بیدار بود

ای من و تو موجی از رود حیات

هر نفس دیگر شود این کاینات ...

... در مکان و لامکان ابن السبیل

کیش ما مانند موج تیز گام

اختیار جاده و ترک مقام ...

... لاله را سوز درون از فیض تست

در رگ او موج خون از فیض تست

نرگسان صد پرده را بر می درد ...

... چشم او اندر سکون بیند حیات

موج از دریاش کم گردد بلند

گوهر او چون خزف نا ارجمند ...

... آب او براق و خاکش تابناک

زنده از موج نسیمش مرده خاک

ناید اندر حرف و صوت اسرار او ...

... چاره سازیهای دل از اهل دل

مصطفی بحر است و موج او بلند

خیز و این دریا بجوی خویش بند

مدتی بر ساحلش پیچیده یی

لطمه های موج او نادیده یی

یک زمان خود را به دریا در فکن ...

... بجان شان ز آواز جرس شور

چو از موج نسیمی در نیستان

... که جان او چو جان ما بصیر است

من از موج خرامش می شناسم

چو من اندر طلسم دل اسیر است

... همان می کو ضمیرم را برافروخت

پیاپی ریزد از موج نگاهش

... هنوز از جوش طوفانی که بگذشت

نیاسود است موج گوهر من

مرا این سوز از فیض دم تست

به تاکم موج می از زمزم تست

خجل ملک جم از درویشی من ...

چو موج از بحر خود بالیده ام من

بخود مثل گهر پیچیده ام من ...

... به دین ما حرام آمد کرانه

به موج آویز و از ساحل بپرهیز

همه دریاست ما را آشیانه

... به جیبش گوهر یکدانه از تست

تو ای موج اضطراب خود نگهدار

که دریا را متاع خانه از تست

دل ماتش و تن موج دودش

تپید دمبدم ساز وجودش ...

به ساحل گفت موج بیقراری

به فرعونی کنم خود را عیاری ...