... همین بگفت و دوید و هنوز پیدا بود

که شد غریو کزین قطره کرده دریا یاد

چنان به پایه دولت شدم شتاب زده ...

... گر شهنشه اگر گدا باشد

هفت دریا به جنب خاطر من

ژاله در کام اژدها باشد ...

... بر قامت فقرم حیا چاک گریبان خوش نکرد

شد جیب و دامان هر طرف دریا و کان را پر گهر

یک بار کام این صدف باران نیسان خوش نکرد ...

... هر گوشه باشد منتظر از بهر احیا مرده ای

دریای رحمت را چه غم گر قالبی جان خوش نکرد

نتوان به عیب دلستان زد طعنه عشق ذره را ...

... آمد به سودای گهر با ابر نیسان قطره ای

چون دید جیحون غرقه شد دریای عمان خوش نکرد

بهر عزیمت طالعم صد ره به هر در قرعه زد ...

... صد نوبهار در بن هر خار انتظار

دریای عیش در ته هر شبنمی نهان

طوفان شوق بر رخ هر ذره آشکار ...

... ای بزم و رزم از تو گلستان و لاله زار

یک روز ابر بر لب دریا نشسته بود

از سعی های بیهده آشفته و نزار

پرسید همت تو که این حال بهر چیست

گفت آنکه دایم آب ز دریا کنم نثار

تا چرخ پیر زاده خود را بپرورد ...

... ای برفشانده مال چو باران به روز جود

وی برگشاده دست چو دریا به روز بار

وصف من این بس است که دیوان نظم من ...

... که شود ذره بی نور ز فیضش اختر

آفتابی که اگر مایه به دریا بخشد

می تواند که لبالب کندش از گوهر ...

... به رمز گفت که این قلعه و قلیل و کثیر

در آن مقام که آید به جزر و مد دریا

هنر چه مایه تواند نمود موج غدیر ...

... وجود مکرمتت از خدای عز وجل

بماند حاصل دریا و کان ازان در راه

که کند بود قلم بخشش تو مستعجل ...

... ز بس سلامت او خسته را تنیست سلیم

ز جود اوست که دریا به بخشش است دلیر

ز حلم اوست که دنیا برنجشست حلیم ...

... چشم غواصم به ساحل گوهری آورده بود

باز واصل شد به دریا گوهر غلطان من

چرخ را بر گوهر من بس که می لرزید دل ...

... حکمت ذرات عالم را مسیحا ساخته

گشته از دریای فضلت ابر رحمت قطره بار

باطن هر ذره را از علم دریا ساخته

در نهاد ما عبودیت سرشته از الست ...

... موج حکمت در دل از عین الیقین ت کرده جوش

چشمه ز آلایش نموده پاک دریا ساخته

از کتاب من لدن علمت ادب آموخته ...

... به نظم آخرت از دست داده دنیا را

فکنده رخت به دریا و گوهر آورده

کسی ز طاعت و خدمت زیان نمی بیند ...

... به حرف معذرتی چون رسی فرومانی

بروز جودت اگر قطرگی کند دریا

گه کفایت تو قطره کرده عمانی ...

... چرخ بر من رشگ می برد از چه از پر زیوری

موج طوفان جستمی تا لطمه بر دریا زند

کاب عمان زورقم را دیر می برد از پری ...

... بر سر مردان کند دستار مردان معجری

ناخدا گو هرچه اسبابست در دریا فکن

کشتی ما را به ساحل می برد بی لنگری ...

... صدف چسان ز درون اینقدر فکنده برون

اگر نه مایه دریا درو دفین بینی

نه از صنایع خلقت اگر نگارینش ...

... که رخت صبر و سکون می دهم به یغمایی

هزار طعنه به دریا زنم ز بی باکی

هزار خانه به طوفان دهم ز خودرایی ...

... به غیر کشتی صلحش مجو پناه که هست

نتایج غضبش موج های دریایی

مکش ز طاعت او سر که سجده در او ...

... قسمت نگر که خاک به موی میان فتاد

ساحل کف سیوال به دریا گشاده بود

زد موجه محیط و دری بر کران فتاد ...

... رفت و نیافت تربیت ماه و سال حیف

نور دو چشمم آن در دریا تبار کو

او رفت و من روان ز پیش یادگار کو ...

... صد قافله خواب پیش بختم به سجود

صد دریا ز هر نزد عیشم به سلام

... هم سمندر باش و هم ماهی که در جیحون عشق

روی دریا سلسبیل و قعر دریا آتش است

دوست را محکوم کس دیدن بود جانسوزتر ...

دریا فراخ و کشتی ما بی معلم است

این درد زان زیاده که پایان موسم است ...

... کعبه گر محمل نشینم نیست از محمل گم است

این که می گویند دریا می گشاید دست بخت

تا در دل می شنو اما کلید دل گم است ...