... عسل تلافی نیش از طبیعت زنبور

ز موج درخور جهدش شکست می بالد

به عجز پیش نرفته ست اعتبار غرور

توان معاینه کرد از فتیله سازی موج

که بحر راست چه مقدار در جگر ناسور ...

هوای تیغ تو افتاد تا مرا در سر

به موج چشمه خورشید می زند ساغر

حضور منزل دل ختم جاده نفس است ...

... صبح آیینه کرده است بهار

هستی آفت شمر چه موج و چه بحر

کم ما هم مدان کم از بسیار ...

... هرچند سر به باد رود پا نگاه دار

گوهر دهد دمی که کند قطره ضبط موج

دل جمع کن عنان نفس ها نگاه دار ...

... از تو چشم آشنایی آنقدر دارد بهار

کهکشان هم پایمال موج توفان گل است

سبزه را از خواب غفلت چند بردارد بهار ...

... بر هوا چون گردبادم بی گریبان نیست سر

چون گهر چندی ز موج آزاد باید زیستن

تا به قیدگردن افتاده است غلتان نیست سر ...

... زین محیطش بیش نتوان برد جز رنج پری

از رگ گردن چو موج آنکس که دعوی کرد سر

در حقیقت هیچکس از هیچکس ممتاز نیست ...

... بیدل از وضع ادب مگذر که گوهر در محیط

پای سعی موج را از ترک دعوی کرد سر

... هست بی سعی بریدن پای بی رفتار سر

در محیط عشق کافسون شهادت موج اوست

چون حباب از الفت تن بایدت بیزار سر ...

... به جای خنده های غفلت گل درگلستانها

ز موج اشک بلبل در گلستان حیا بنگر

نشان مردمی بیدل چه جویی از سیه چشمان ...

... ز ما رنگی تراش و در کف پایش حنا بنگر

ز سیر موج وضع قطره ها پنهان نمی گردد

به زلف او نظر افکنده ای احوال ما بنگر ...

... که علم به سر کش و ناز کن به همین کلاه و همین کمر

ز حباب و موج و مثالشان سبقی به بیدل ما رسان

که مدوز کینه خودسری به امید طاقت این کمر

... حذر کنید ز آبی که سرکشد ز تنور

به عالمی که زند موج شعله مجمر دل

ز چشمک شرری بیش نیست آتش طور ...

... مدعا زین جستجو افسردن است آگاه باش

هرکجا موجی ست از خود می رود سوی گهر

خفت اهل وقار از بی تمیزیها مخواه

قطره را نتوان نشاندن در ترازوی گهر

موج استغناست خشکی در قناعتگاه فقر

بی نمی در طبع ما آبی ست از جوی گهر

کس به آسانی نداد آرایش اقبال ناز

موج چوگانها شکست از بردن گوی گهر

فکر خویش آن نیست کز دل رفع ننمایی دویی ...

... نگشت سعی امل سد راه وحشت عمر

به پای شعله نشد موج خار و خس زنجیر

زمین طینت ما نیست کینه خیز نفاق ...

زهی ز روی تو آیینه آفتاب میر

نگه به سیر جبین تو موج ساغر شیر

به عالمی که تویی نارساست کوششها ...

... به تیغ هم نشود باز عقده گرداب

به موج خون مکن ای بحر ناخن تدبیر

به شرم کوش که بنیاد حسن خوبان را ...

... کسی ندید بلای سیاه در زنجیر

شبی که موج سرشکم به قلب چرخ زند

برد تپیدن سیاره راه در زنجیر ...

... شکست ناله مجنون کلاه در زنجیر

چو موج آینه مستی ات گرفتاری ست

ز خود نجسته رهایی مخواه در زنجیر ...

دل از فسون تعلق نگاه در زنجیر

چو موج چند توان رفت راه در زنجیر

امل به طبع نفس صبح محشری دارد ...

... رنگ دو جهان ریخته اند از تپش دل

بر هرچه زنی دست همان موج گهر گیر

مزد طلب اهل وفا وقف تلف نیست ...

زین بحر بیکران کم هر اعتبار گیر

موج گهر شو و سر خود در کنار گیر

الفت پرست کنج دلی اضطراب چیست ...