... بی مطلبی آینه جمعیت دلهاست

موج گهر از عالم آغوش برآمد

کیفیت مو داشت گل شیب و شبابت ...

... بی جمال تو چه ها بر من مسکین آمد

بیدل آسوده تر از موج گهر خاک شدیم

رفتن از خویش چه مقدار به تمکین آمد

... غبار خاطرم کی گردش افلاک بنشاند

اگر از موج گوهر می توان زد آب بر آتش

عرق هم گرمی آن روی آتشناک بنشاند ...

... مرا این آرزو تا کی گریبان چاک بنشاند

به رنگ قطره با هر موج دارم نقد ایثاری

مبادا گوهرم در عقده امساک بنشاند ...

موج گل بی تو خار را ماند

صبح شبهای تار را ماند ...

شوق تا محمل به دوش طبع وحشت ساز ماند

بال عنقا موج زدگردی که از ما باز ماند

نیست جز مهر زبان موج تمکین گهر

دل چو ساکن شد نفس از شوخی پرواز ماند ...

... هرچه ما آینه کردیم به پرداز نماند

موج ما را زگهر پای هوس خورد به سنگ

سعی لغزید به دل گرد تک وتاز نماند ...

... شرمی مگر بریم به د ریوزه عرق

دریا دگر چه موج طرازد که نم نماند

یاران سراغ ما به غبار عدم کنید ...

... به صیت شهپر مرغ پریده می ماند

به هرچه دیده گشودیم موج خون گل کرد

نگاه ما به رگ نیش دیده می ماند

بیاکه بی تو به چشم ترم هجوم نگاه

به موج صفحه مسطر کشیده می ماند

ز عجز اگر سر طومار شکوه بگشایم ...

... به عاشقان گریبان دریده می ماند

به طبع موج گهر اضطراب نتوان یافت

سرشک ما به دل آرمیده می ماند ...

... زین مایده حضور حلاوت نصیب کیست

سیلی خوران به موج خطر دست شسته اند

هستی نفس گداخته نام جرات است ...

... یا رب چه خار در دل گلشن شکسته اند

صد برق درکمین نفس موج می زند

مردم نظر به شعله ایمن شکسته اند

پرواز من چو موج گهر در دل است و بس

بالی که داشتم به تپیدن شکسته اند ...

... عاجزان کاری که نتوان کرد پیدا کرده اند

برده اند از موج گوهر پیچ وتاب اشتراک

مصرع ما را ز تضمین فرد پیدا کرده اند ...

... وضع مخمور ادب خفت کش خمیازه نیست

یاد آغوشی که در موج گهر واکرده اند

بیدلان را هرزه نفریبد غم دستار پوچ

چون حباب این قوم سر راهم ز سر واکرده اند

ساز موجیم از رم و آرام ما غافل مباش

این کمرها جمله دامن بر کمر وا کرده اند ...

... از دل افسرده جزو کوهسارم کرده اند

محملم در قطرگی آرایش صد موج داشت

تا شدم گوهر به دوش خویش بارم کرده اند ...

... بحر امکان خون شد از اندیشه جولان من

موج اشکم بر شکست دل سوارم کرده اند

من نمی دانم خیالم یا غبار حیرتم ...

موج گوهرطینتان گر شوخی افزون کرده اند

پای در دامن سری از جیب بیرون کرده اند ...

... بوسه مشتاقان چمنها زیر لب خون کرده اند

موج گوهر بی تامل قابل تمییز نیست

مصرع ما را به چندین سکته موزون کرده اند ...

معنی سبقان گر همه صد بحر کتابند

چون موج گهر پیش لبت سکته جوابند

رحم است به حال تب وتاب نفسی چند ...

... فرصت شمرانیم چه رایی و چه مریی

موج وکف پوچ آینه در دست حبابند

زیر فلک  از منعم ودروبش مپرسید ...

... ساغر بزم تحیر شو لب از آواز بند

موج آب گوهر از ننگ تپیدن فارغ است

لاف عزلت می زنی بال و پر پرواز بند ...

... از سر خود هرچه واگردی به دوش ناز بند

موج از بی طاقتیها کرد ایجاد حباب

بسمل ما را تپش زد بر پر پرواز بند ...

... خون شو ای آیینه راه منت پرداز بند

موج می باشدکلید قفل وسواس حباب

عقده دل وانمی گردد به تار ساز بند ...

... ای نغمه بلند به هر رشته پا مبند

بیگانگی ز وضع جهان موج می زند

آیینه جز مقابل آن آشنا مبند ...

... پشت خر ریش است ای گاو از تکلف جل مبند

از شکست موج آزاد است استغنای بحر

تهمت نقصان اجزا بر کمال کل مبند ...