... طلب افسرده شود همت اگرتنگ فضاست

تپش موج به اندازه دربا باشد

یارب اندیشه قدرت نکشد دامن دل ...

... خنده وگریه ما از همه اعضا باشد

گامها بسکه تر از موج سراب است اینجا

نیست بی خشکی لب گر همه دریا باشد ...

... در آن محفل که تاثیر نگاهت سرمه افشاند

شکست شیشه همچون موج گوهر بی صدا باشد

به چندین شعله می بالد زبان حال مشتاقان ...

... منزل مقصد ما گو نرسیدن باشد

موج این بحر تپش بسمل سعی گهر است

رنجها در خور راحت طلبیدن باشد ...

... به خود پیچیدن ما نیست بی انداز پروازی

کمند موج ما را یکنفس گرداب چین باشد

به قدر جهد معراجی ست ما را ورنه آتش هم ...

... نشاط هر دو عالم یک نگاه واپسین باشد

غباری نیست از پست و بلند موج دریا را

حقیقت بی نیاز ز اختلاف کفر و دین باشد ...

... چه فهمیده باشدکه فهمیده باشد

چو موج گهر به که از شرم دریا

نگاه تو در دیده پیچیده باشد ...

نیام تیغ عالمگیر مستی موج می باشد

خدنگ دلنشین نغمه را قندیل نی باشد ...

... قطع زنجیر ز مجنون تو نتوان کردن

موج جزو بدن آب روان می باشد

چه خیالی ست نوایی ز تمنا نکشیم ...

... به زبان راز دل خویش سپردیم چو شمع

موج این گوهر خون گشته زبان می باشد

حایلی نیست به جولانگه معنی هشدار ...

... در خم آن زلف خواهد شانه موسیقار شد

آرزو در دل شکستم خواب راحت موج زد

موی این چینی به فرقم سایه دیوار شد ...

... تر زبانی خفت عقل ست و بس

صد شکست از موج دریا می کشد

محمل رنگ از شکستن بسته اند ...

... هرچند خار پا به سنانم نمی کشد

مشت خسی ستمکش یأسم که موج هم

از ننگ ناکسی به کرانم نمی کشد ...

تا پری به عرض آمد موج شیشه عریان شد

پیرهن ز بس بالید دهر یوسفستان شد ...

... ز هر دودی کز آنجا گرد کرد اینجا چراغان شد

طبیعت موج همواری زد از نومیدی مطلب

بلند و پست ما را دست بر هم سوده سوهان شد ...

... مرا در پرده اندیشه خون کرد وگلستان شد

عدم پیمایی موج و حباب ما چه می پرسی

همان چین شکست این شیشه ها را طاق نسیان شد ...

... قانعان از خفت امداد یاران فارغند

موج هرگز دستش از آب گهر بالا نشد

از دل دیوانه ما مجلس آرایی مخواه ...

... کسب وکمال در خلق پر آبرو ندارد

بر دوش بحر آخر موج گهرگران شد

جمعیت عدم را ازکف نمی توان داد ...

... بهر خواب غفلتم دردسر بالین نشد

در محیطی کاستقامت صید دام موج بود

گوهر بی طاقت ما محرم تمکین نشد ...

... چشم زخمم تا به روی تیغ او واکرده اند

از روانی موج خون را چون نگه تسکین نشد

بسکه ما را عافیت آیینه دار آفت است ...

... غبار نیست که چشمت دمی که جست بپوشد

تلاش موج جنون است نارسیده به گوهر

عیوب آبله پایان همین نشست بپوشد ...

... در این صحرا شکارافکن خیال کیست حیرانم

که رقص موج گل با خون هر نخجیر می جوشد

ز صبح مقصد آگه نیستم لیک اینقدر دانم ...