... این شکر قابل آن نیست که تب بایدکرد

جیب ها موج طربگاه حضور دریاست

فکر خود کن گرت اندیشه رب باید کرد ...

... شرم هستی در لباس رنگ عریانم نکرد

درگهر هم موج من زحمت کش غلتیدنی ست

سودن دست آبله بست و پشیمانم نکرد ...

... هرچه از آثار غیرت می تراود غیرتست

جوهر شمشیر دارد موج ز آب جوی مرد

بهر این نقش نگین گر خاتمی پیدا کنی ...

... کزپرتو صحبت به شکر خواب نگیرد

آخربه گهر محو شود پیچ وخم موج

تا چند دل از عالم اسباب نگیرد ...

... تپد به خون خفته خوابناکی که سایه اش زیر پر نگیرد

چو موج عمریست بی سر و پا تلاش شوقم ادب تقاضا

چه ممکن است این که رشته ما چو عقده گیرد گهر نگیرد ...

... عرق گل کرده ام از شرم مطلب لیک استغنا

همان چون موج اشکم آبیار ناله می گیرد

نینگیزد چرا دود از سپند ناتوان من ...

... درین میخانه فرش سجده باید بود مستان را

که موج باده از خم تا قدح محراب می سازد

جنون کن در بنای خانمان هوش آتش زن ...

... چکیدنها به بنیاد خودم سیلاب می سازد

چنین کز عضو عضوم موج غفلت می دمد بیدل

چو فرش مخملم آخر طلسم خواب می سازد

... خیال چین جبینت به بحر اگر بستیزد

به تن ز موج دود رعشه ناگهان اش و لرزد

گداخت زهره نظاره دورباش حیایت ...

... چه شوکت است ادبگاه حسن را که تبسم

ببوسد از لب موج گهر دهانش و لرزد

قلم چگونه دهد عرض دستگاه توهم ...

... فسردن سخت غمخواری ست بیمار تعین را

قیامت گر دمد موج از سرگوهر نمی خیزد

به درویشی غنیمت دار عیش بی کلاهی را ...

... ز شرم ما و من دارم بهشتی در نظرکانخا

جبین گر بی عرق شد موجش ازکوثر نمی خیزد

خطی بر صفحه امکان کشیدم ای هوس بس کن ...

تبسم هرکجا رنگ سخن زان لعل تر ریزد

زآغوش رک کل شوخی موج گهرریزد

به آهنگ نثار مقدم گلشن تماشایت ...

... کشند زره رزوشبش صورت پلنگ وگریزد

کنار امن مجویید از آن محیط که موجش

ز جیب خود به در آرد سر نهنگ و گریزد ...

... چو کودکی که سگی را زند به سنگ و گریزد

مخوان به موج گهر قصه تعلق بیدل

مباد چون نفس از دل شود به تنگ و گریزد

... قدح به خاک زدیم از تلاش صحبت دونان

نداشت آن همه موج آبروی ما که نریزد

به گوش منتظران ترانه غم عشقت ...

... چمن ز آتش و گلخن ز آب می ریزد

ز موج خیز غناکوه و دشت یک دپاست

خیال تشنه لب ما سراب می ریزد ...

... شرر طبیعت عاشقان به فسردگی ندهد عنان

تب موج ما نبری گمان که به سکته گهری رسد

به کدام آینه جوهری کشم التفاتی از آن پری ...

... آنچه به ما رسیدنی ست تا به کجا نمی رسد

کوشش موج و قطره ها همقدم است با محیط

هرکه به هر کجا رسد از تو جدا نمی رسد ...

... گشاد غنچه در اوراق گل خواباند گلشن را

جهان در موج ناخن غوطه زد تا عقده ام واشد

به خاموشی نمک دادم سراغ بی نشانی را ...

کسی معنی بحر فهمیده باشد

که چون موج برخویش پیچیده باشد

چو آیینه پر ساده است این گلستان ...

... مگر ازکمین حیرت مژه قدکشیده باشد

تب وتاب موج باید ز غرور بحر دیدن

چه رسد به حالم آنکس که ترا ندیده باشد ...