... خصم بی آب اگر انکار کند طبع مرا

آب دریا باراجیف شمر کم نشود

جم اگر اهرمنی سنگ زند بر جامش ...

... مهره حاصل نکند هر که زمار اندیشد

در نیارد بکف آنکس که ز دریا ترسد

نخورد باده هر آنکو ز خمار اندیشد ...

... ز آه من غلغله در عالم بالا افتاد

چشم دریا دل ما چون ز تموج دم زد

شور در جان خروشنده دریا افتاد

اشکم از دیده از آن روی فتادست کزو ...

... بنظر کم نشود آتش مستسقی وصل

تشنه اندیشه ی دریا ننشاند آزش

مطرب پرده سرا گو هم ازین پرده بساز ...

... نه با تن ها من تنها بیابم

وگر گویی بیا تا قعر دریا

ز بهر لؤلؤ لالا بیایم

بدان جایی که گوهر می توان یافت

اگر کوهست و گر دریا بیایم

ایا کوی تو منزلگاه خواجو ...

... تا برفت از چشمم آن یاقوت گوهر پاش تو

می رود آب فرات از چشم دریا بار من

بسکه بر تن پیرهن کردم قبا از درد عشق ...

... گفت عالم سربسر دامست آخر دانه کو

گفتمش دردانه ی دریای وحدت شد دلم

گفت در دریا شو و بنگر که آن دردانه کو

گفتمش نزدیک ما بتخانه و مسجد یکیست ...

ای از کف درپاش تو دریا در جوش

من حلقه بگوش توام ارداری گوش ...

... زر شد رخم و نیست ترا بر زر چشم

هر چند جهان ز اشک ما دریا شد

شک نیست که دریات نیاید در چشم

چون بر آرد آفتاب از قلب دریا ماهیی

دیدم اندر قعر و نام یار شد روشن مرا

... گر نگردد سایل چشم هواداران تو

آب دریا کی بود در گوهر افشانی غمام

هر که چون صبح اختر افشان گردد از مهرت بچشم ...

... ای زرشک طبع گوهر پرورت ابر مطیر

در کف دریا گسسته عقد لولوی خوشاب

رای رخشان تو شمع و چرخ رنگاری لگن ...

... تا مگر لؤلؤ لالای مراد آید بدست

چشمهای رود بارم راه دریا می زنند

شبروان ناله ی گردون نوردم هر نفس ...

... شود طبقچه ی سیمین چرخ پر گوهر

حدیث دست گهرپاش خود ز دریا پرس

اگر چنانکه نداری ز طبع من باور ...

... خرده یی از خوان جودش گرده ی خورشید و ماه

قطره یی از ابر دستش حاصل دریا و کان

کوه آهن چنگ را در دل بجوشد خون لعل ...

... قلعه گیرانرا شود قالب پر از خشت دو سر

پر دلانرا غرقه ی دریای خون گردد روان

بستگان آرندشان همچون نهنگان برکنار ...

... من چنین در آتش و جیحون و عمان شبنمی

از محیط چشم دریا بار خون پالای من

چون شود چشم کواکب تیره گون از دود شب ...

... گرچه بحر ادرار گیر چشم فیاض منست

دیده ی دریا دل از گوهر دهد اجرای من

تیغ هجر دوستان هر دم که می آرم بیاد ...

... گردی از خاک ره صیت جهان پیمای من

شد دلم دریای بی پایان و گر باور کنی

ملک هستی نیست الا رشحی از دریای من

آسمان گو خسرو سیاره را بخشد شرف ...

... از سواد نسخه ی اخلاق مستوفای من

در ره صورت هنوز آوازه ی دریا نبود

کامد از دریای معنی گوهر آوای من

داستان قاف و عنقا شهرتی دارد ولیک ...

... کاندرین ره صورت او می کند اغوای من

من چنین مستسقی و دریای فضلت بی کران

شربتی ده زانک بگذشت از حد استسقای من ...

... تا ابد زیر نگین ملک سلیمان یافته

بحر اخضر با وجود جود دریا موج تو

شور و غوغا در دل جیحون و عمان یافته ...

... ابرش حکم تو بر قله ی گردون راندند

گوهر جود تو در دامن دریا بستند

آیت حمد تو بر لوح زبرجد خواندند ...

... ابر چون قلزم دستت نگرد نبود دور

گر خیو بر رخ دریای معقر فکند

در مدیحت چو زند آتش طبعم شعله ...

... زاب تیغ گوهر افروز سپاهش در نبرد

سیل خون در چشم گوهرپاش دریا آمده

در ریاض مدحتش کلک سهی بالای من ...

... دامن این پرده ی کحلی معطر می کند

پیش دستش ابر دریا بار بنگر کز حیا

آب چشمش را فلک نسبت بگوهر می کند ...

... آنک نامش پیر گردون شاه اختر می کند

رشحه یی از قلزم احسان دریا موج اوست

آنک اسمش ابر نیسان بحر اخضر می کند ...