... همی رویم به راهی که نیستش پایان

فتاده ایم به بحری که نیستش ساحل

گرت ارادت پیوند دوست می باشد ...

... می شنیدم ز لب بحر که سلمان مطلب

راه بیرون شد ازین ورطه بی ساحل من

... شمال رافت توست آنکه کشتی محتاج

برد به ساحل رحمت ز موج خیز عذاب

عطای دست تو تا ابر دید با سایل ...

... مشو ز حادثه ایمن که از فلک تا حشر

روان به ساحل گیتی قوافل حشر است

ز رفتن دگران پند جونه از ناصح ...

... ای غرقه ی دنیا مطلب غور که جستند

نه قعر پدید ست در این بحر نه ساحل

ناکا می ورنج است همه حاصل دنیا ...

... آن بحر حقیقی که آن را

نه غور پدید شد نه ساحل

در ملک تو صد چو مصر جامع ...

... کشتی فکر چو شد غرقه درای ثنا

سوی ساحل نتوان بردنش الا به دعا

مرکز دور قمر چتر سمن سای تو باد ...

... رخت جان بردار و بار دل درین منزل منه

ساحل دریای جان آشوب مرگ است این سرای

هان بترس از موج دریا بار بر ساحل منه

حادثه سیل است خیل افکن گذارش بر جهان ...

... بپرسید از یکی کاین مرز و این بوم

چه می خوانند گفتا ساحل روم

از اینجا چون گذشتی مرز روم است ...

... بحر عشقت گر ازین شیوه زند موج فراق

کشتی من نه همانا که به ساحل برود

بی وصال تو من مرده چراغم مانده ...

... در انداز خود را بدریای عشق

چو غواص بر ساحل افگن گهر

گهردار گردد چو معدن دلش ...

... تا دم بازپسین غرقه دریای غمش

مدعی باشد اگر چشم به ساحل دارد

هرکه خواهد که کند از تو مرادی حاصل ...

... در موج خیز لجه غم غرقه گشته بود

لطف تواش به ساحل امن و امان فکند

جاوید باد مدت عمرت که روزگار ...

... نشاید خفت فارغ در شکر خواب

فتاده کشتی از ساحل به گرداب

در این گرداب نتوان آرمیدن ...

... تویی خویشتن را به بازی مدار

و چنانکه اطبا همت بر ازالت امراض بدن و حفظ صحت آن مصروف گردانیده اند انبیا نیز نظر همت بر دفع آفات و امراض روح گماشته اند تا او را از ورطات مهلکه و گرداب جهل و نقصان به ساحل نجات و کمال رسانند مرد خردمند چون به نظر دقیق تامل نماید بر وی روشن شود که مقصود از ارسال مقلدان امانت رسالت تهذیب اخلاق و تطهیر سیر بندگان است و این معنی بر لفظ شاعر بدین سیاق طاری

گر نبی آید و ار نه تو نکو سیرت باش ...

... مردم نظارگی را اشکم از هر مو ربود

هرچه میدیدم به ساحل موج دریا برد و رفت

عاشقی روزی به صف واعظ ما پا نهاد ...

... بگفتم ای دل سخنت بغضه ارزانی

ترا به ساحل دریا بصد درم بخرند

برای لنگر کشتی که پس گران جانی

قطره قطره از دریا چو به ساحل آیی

گره به دریا برسی قطره نبی دریایی ...

... مستغرق بحر غم ایام جفاییم

گویی که وجودی نبود ساحل ما را

در گوش دل آمد سحر از هاتف غیبم ...

... موج دریای بلای عشق او بالا گرفت

لاجرم ملاح جان کشتی به ساحل می برد

ز آب دیده من درخت قامتت پرورده ام ...