... کله خود بر فرق جنگ آوران

ز آوای شیپور و اسب وسوار

سر چرخ گردنده اندر دوار ...

... سمند مرا اندرین انجمن

نبد کس که اسب آورد بهر شاه

به پا خاست زینب به افغان و آه

برفت و بیاورد اسب نیا

بر شاه دین خسرو اولیا ...

... دگر خواهری جز من اندر جهان

زبهر برادر کشید اسب پیش

که تاوی بتازد سوی مرگ خویش ...

... عیان دست یزدانش در آستین

زاسبش پدیدار فر براق

ز بانگ سمش ناله ی الفراق

چو شد دور لختی ز پرده سرای

ستاد اسب پیغمبر رهنمای

نمی رفت هرچ اش برانگیخت شاه ...

... گزین دخت را دید افتاده زار

گرفته سم اسب را درکنار

فرود آمد از باره گی بی درنگ ...

... چو لختی شهنشاه پیگار کرد

بشد پهنه پر کشته ی اسب و مرد

به میدان عنان تافت از قلبگاه ...

... به زیرش سمندی چو آذر گشسب

که پا داشتی چون شتر سر چو اسب

بیامد بر شاه و از تیز گام ...

... سراپا نهان شد به پولاد ناب

بزد اسب و آمد به میدان کین

خروشید برشاه دین خشمگین ...

... ببینید کایدون بدو چون کنم

فش و یال اسبش پر از خون کنم

بگفت این و بنمود آهنگ شاه ...

... که بد نام او را عمر و پور هشام

به میدان در افکند اسب ستیز

به گردن نهاده یکی تیغ تیز ...

... دگر باره آهنگ پیگار کرد

برانگیخت اسب نیا را چو گرد

... سر رود را پر سوار و ستور

بزد اسب و آمد چو باد وزان

ز غیرت همی لب به دندان گزان ...

... ره آب چون باز شد با شتاب

بیفکند اسب نیا را در آب

چو دریای جوشان بر آمد به رود ...

... بیاکند و آورد پیش دهان

بگفتا به اسب پیمبر که هان

من اینک بیاشامم ای تیز هوش ...

... به ناگه شنیدند اهل حرم

خروشیدن اسب شاه امم

... روان کرد بر چهره از دیده آب

فرود آمد از پشت اسب نیا

زبانش ز اندرز پرکیمیا ...

... شده مرد بیچاره مانند زن

ز جولان اسبان و انبوه گرد

سیه شد بر گنبد لاجورد ...

... زبالای زین بر زمین افکنید

سپه یکسره اسب کین تاختند

به شه تیغ و خنجر بیفراختند ...

... از این تیغ و نیزه برافراختن

به آزار من اسب کین تاختن

گمانتان که من می شوم پست و خوار ...

... برآهیخت از درد دل تیغ چنگ

به جولان درآمد اگر اسب شاه

ز ماهی پر از ویله شد تا به ماه ...

... شوم من دگر باره برتو سوار

تویی شاه اسبان خرم بهشت

منم شاه شاهان مینو سرشت ...

... یکی هدیه از شهریار شماست

سخن کوته آن اسب پوینده تفت

به پای خداوند سر سود و رفت ...

... چو زان کار شد روز گیتی سیاه

زهامون پدیدار شد اسب شاه

... خروشید بر مردمش کاین ستور

بود اسب پیغمبر پاکرای

نباشد روا کاو بیفتد ز پای ...

... کزو کار وارونه آید پدید

همی بخشش آرد به اسبی که این

نشسته است پیغمبر او را به زین ...

... به شهبه همی گفت کای شهسوار

منم اسب پیغمبر تاجدار

که بودی دمی پیش برزین من ...

... اگر پرسد آن پرده گی دخت شاه

که اسبا چرا آمدی بی سوار

چه کردی بدان تیغ زن شهریار ...

... پس آنگاه با شیون و اشک و آه

گرفتند پیرامن اسب شاه

یکی گفت اسبا سوارت چه شد

خدا را خداوندگارت چه شد ...

... بیافکند بر گردن باره دست

بگفتا که ای اسب فرخنده شاه

تو آن دم که رفتی سوی رزمگاه ...

... همی زار گفت ای سمند نبی

سرافراز اسب شه یثربی

ایا باد پیمای بیدای عشق ...

... روان برشما گردد انعام من

بتازید بر پشت اسبان سوار

زده نعل نو برسم راهوار ...

... تن و جانش از جسم و جان رسول

نمودند با سم اسب ستیز

همه استخوان اندران ریز ریز ...

... بیارمش تا در بر قتلگاه

که او پاسبانی کند تا پگاه

نماند که این مردم نابکار ...

... همه بارگی کرد یکباره رم

بسا اسب کافکند از خود سوار

سوی دشت بگرفت راه فرار ...

... سرت برنی و پیکرت چاک چاک

که افکندت از اسب ای شهسوار

که مادر زمرگش شود سوگوار ...