هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توانایی سخن و زیبایی کلام اشاره می‌کند و می‌گوید که سخن خوب و خوشخویی می‌تواند جاودان بماند. او از زیبایی شعر و نیکی‌ها سخن می‌گوید و به این نتیجه می‌رسد که محتوای خوب و نیکویی همیشه زنده خواهد ماند، حتی بدون جسم و قالب.
اخطار: خلاصه‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی در بسیاری از موارد نادرستند. اگر این متن به نظرتان نادرست است می‌توانید آن را ویرایش کنید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توانایی سخن و زیبایی کلام اشاره می‌کند و می‌گوید که سخن خوب و خوشخویی می‌تواند جاودان بماند. او از زیبایی شعر و نیکی‌ها سخن می‌گوید و به این نتیجه می‌رسد که محتوای خوب و نیکویی همیشه زنده خواهد ماند، حتی بدون جسم و قالب.
هوش مصنوعی: بخشش و گفتگو صفای روح انسان است، زیرا از گفتار نیکو و رفتار خوش ناشی می‌شود.
هوش مصنوعی: شعرهای خوب و نیکویی که از من به جا می‌ماند، نشان‌دهنده این است که حتی اگر بدن من نباشد، باز هم اثرات مثبت من در یادها باقی خواهد ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بِبالَد نَدارد جُز این نیرویی
نپویَد چو پویَندگان هَر سویی
نه آنی که بودی اگرچه تویی
که آن گه یکی بودی اکنون دویی
نهاده چهل خم ز زر هر سویی
ز لعل و ز لولو بر پهلویی
سپاسش به جای آر بر بدخویی
که کرد او به جای تو این نیکویی
چو طاوس نر خاصه در نیکویی
چو آهوی ماده ز بی آهویی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.