|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توانایی سخن و زیبایی کلام اشاره می‌کند و می‌گوید که سخن خوب و خوشخویی می‌تواند جاودان بماند. او از زیبایی شعر و نیکی‌ها سخن می‌گوید و به این نتیجه می‌رسد که محتوای خوب و نیکویی همیشه زنده خواهد ماند، حتی بدون جسم و قالب.
هوش مصنوعی: بخشش و گفتگو صفای روح انسان است، زیرا از گفتار نیکو و رفتار خوش ناشی می‌شود.
هوش مصنوعی: شعرهای خوب و نیکویی که از من به جا می‌ماند، نشان‌دهنده این است که حتی اگر بدن من نباشد، باز هم اثرات مثبت من در یادها باقی خواهد ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ببالد ندارد جز این نیرویی
نپوید چو پیوندگان هر سویی
نه آنی که بودی اگرچه تویی
که آن گه یکی بودی اکنون دویی
نهاده چهل خم ز زر هر سویی
ز لعل و ز لولو بر پهلویی
چو طاوس نر خاصه در نیکوئی
چو آهوی ماده ز بی آهوئی
فرا رفت و گفت: ای عجب، این تویی
فرشته نباشد بدین نیکویی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.