هوش مصنوعی: شخصی که از روی غرور و تکبر خود را بزرگ می‌دید، به یکباره دچار شکست و ناامیدی شد. او که به خود می‌بالید و خود را قهرمان میدان می‌نامید، در نهایت بی‌چشم و ناتوان شد. این داستان بیان می‌کند که سعادت و شانس نمی‌توانند کسی را به قدرت و مردانگی واقعی برسانند و در نهایت، خودخواهی و زبونی انسان را به ناکامی می‌کشاند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شخصی که از روی غرور و تکبر خود را بزرگ می‌دید، به یکباره دچار شکست و ناامیدی شد. او که به خود می‌بالید و خود را قهرمان میدان می‌نامید، در نهایت بی‌چشم و ناتوان شد. این داستان بیان می‌کند که سعادت و شانس نمی‌توانند کسی را به قدرت و مردانگی واقعی برسانند و در نهایت، خودخواهی و زبونی انسان را به ناکامی می‌کشاند.
هوش مصنوعی: کسی که به خاطر خود بزرگ بینی‌اش، یک وجب فاصله را از بالای سرش تا بالای سر خورشید می‌بیند.
هوش مصنوعی: کسی که می‌گفت من در میدان جنگ همچون شیر هستم، سرانجام با قدرت سلطنت نابینا و ناتوان شد.
هوش مصنوعی: نیروی پشتیبانی او به هم ریخت و باعث شد که چشمانش فرو بسته شود.
هوش مصنوعی: برای اینکه بفهمی هیچ‌کس با آرزو و سرنوشت خوب به مقام مردانگی و قدرت نمی‌رسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گاه اقبال آبگینه خنور
بستاند ز تو عدو به بلور
ای کهن گشته در سرای غرور
خورده بسیار سالیان و شهور
چرخ پیموده بر تو عمر دراز
تو گهی مست خفته گه مخمور
شادمانی بدان که‌ت از سلطان
[...]
رخ چو لاله شکفته بر گل سور
زلف چون میغ در شب دیجور
یابد از رنگ آن بهار بها
خیزد از بوی این بخار بخور
ویل کرده بر غم رنج مرا
[...]
مملکت را به نصرت منصور
روزگاری پدید شد مشهور
عارض ملک پادشا که ازوست
رایت او چو نام او منصور
نور عدلش زمانه را سایه ست
[...]
این بهار طرب نهال سرور
که به فرمان شاه شد معمور
روضه عشر تست و بیضه لهو
موقف رامش است و موضع سور
آب او آب زمزم و کوثر
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.