زهی ز نرگس تو آهوی ختن مجنون
ز شوق سرو قدت بید در چمن مجنون
به نامه ام نتوان یافت جز پریشانی
قلم ز شوق تو شوریده و سخن مجنون
به هر حدیث صد آشفتگی نهان داریم
که هست لیلی ما را به پیرهن مجنون
به او ز دور همه عمر عشق می بازیم
سیاه خانه ی لیلی ست هند و من مجنون
سلیم، مانع هندوستانم افلاس است
که هست بسته ی زنجیر در وطن مجنون
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به عشق و دیوانگی شاعر نسبت به محبوبش اشاره دارد. شاعر از زیبایی محبوبی به نام "نرگس" و "سرو قد" او سخن می‌گوید و احساسات عمیق خود را در قالب کلمات بیان می‌کند. او می‌گوید که نوشتن درباره این عشق، تنها به پریشانی و آشفتگی منجر می‌شود و زندگی‌اش تحت تاثیر این عشق دیوانه‌وار قرار دارد. در نهایت، او به محدودیت‌ها و مشکلاتی که برای رسیدن به محبوبش وجود دارد، اشاره می‌کند و از سرزمینی به نام "هند" سخن می‌آورد که به دلایل مادی، مانع او در دستیابی به عشقش است.
هوش مصنوعی: چقدر زیبایی! چه کسی می‌تواند دل به تو نبازد؟ تو مانند نرگس، زیبایی و لطافتی خاص داری. عشق تو همانند مجنون است که به خاطر قامت زیبا و دلربای تو، در چمن دیوانه‌وار به دنبال تو می‌گردد.
هوش مصنوعی: در نامه‌ام جز نابسامانی چیزی نمی‌توان یافت، چرا که به خاطر عشق و شوق تو، قلم در دست من بی‌تاب و دیوانه شده است.
هوش مصنوعی: در هر داستانی، صدها پیچیدگی و پریشانی نهفته است، زیرا عشق لیلی ما به مانند دیوانگی مجنون در دل ما وجود دارد.
هوش مصنوعی: ما تمام عمر را از دور به عشق او می‌پردازیم، در حالی که هند، که مکان لیلی است، برای من همچون زندانی تاریک می‌ماند و من در نقش مجنون گرفتار شده‌ام.
هوش مصنوعی: سلیم، به سادگی به من می‌گوید که فقر و تنگدستی در هندوستان، به مانند زنجیری است که مجنون را در وطنش بسته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.