گه ز شوق او در آتش، گاه در خون می‌رویم
خضر کو تا بنگرد این راه را چون می‌رویم
همچو توبه با صلاحیت به مجلس آمدیم
لیک رسواتر ز بوی می به بیرون می‌رویم
هرکجا باشد، چو ما دیوانگان را جای نیست
شهر اگر از ما به تنگ آمد، به هامون می‌رویم
نیست شوری هرکجا شوریده‌ای در رقص نیست
در چمن، گاهی به ذوق بید مجنون می‌رویم
جمله عالم را گرفت اعجاز نطق ما سلیم
بعد ازین همچون مسیحا سوی گردون می‌رویم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی شوق و عشق به معشوق و حالتی از دیوانگی و شیدایی صحبت می‌کند. شاعر از آتش عشق و خون‌ریزی به خاطر عشق می‌گوید و از وجود خضر (راهنمای حیات) می‌خواهد که راه او را ببیند. او به اجتماعاتی که آمده‌اند، اشاره می‌کند اما خود را رسواتر از بوی می می‌بیند. شاعر تأکید می‌کند که در هیچ جا برای دیوانگان جایی نیست و اگر شهر از آنها تنگ شود، به بیابان فرار می‌کنند. او به شور و شوقی که در مکان‌ها وجود ندارد اشاره می‌کند و به حالت خوشی و جنون خود در چمن می‌پردازد. در نهایت، به قدرت کلام خود و تأثیرش بر جهان اشاره کرده و می‌گوید که همچون مسیحا، به سمت آسمان می‌رود.
هوش مصنوعی: گاهی از شوق دیدار او در آتش می‌سوزیم و گاهی در خون می‌غلتیم. ای خضر، کجایی تا این راه را که طی می‌کنیم، ببینی؟
هوش مصنوعی: ما با نیت پاک و درست به جمع آمده‌ایم، اما همچنان رسواتر از بوی شراب به بیرون می‌رویم.
هوش مصنوعی: هر جا که برویم، جایی برای دیوانگان مثل ما نیست. اگر این شهر از ما خسته شود، به بیابان می‌رویم.
هوش مصنوعی: در هر جایی که شور و حالت خاصی وجود نداشته باشد، شوریدگی و رقص هم دیده نمی‌شود. گاهی وقت‌ها، با حس و حال خاصی مانند عشق و دیوانگی، به سمت زیبایی‌ها و لطف طبیعت می‌رویم.
هوش مصنوعی: تمامی دنیا تحت تأثیر قدرت کلام ما قرار گرفته است. از این پس مانند مسیح، به سوی آسمان می‌رویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.