مست گر نیستی از شیوهٔ مستان مگذر
قطره ی آب گهر باش و ز طوفان مگذر
پا به اندازه کشیدن روش اهل دل است
همه تن اشک شو و از سر مژگان مگذر
دیدن قاصد بی مژده، غم آرد ای باد
نکهت پیرهنت نیست، به کنعان مگذر
ابر از سایه درو دام جنون افکنده ست
گر ز من می شنوی، سوی گلستان مگذر
ما درین بادیه چون ریگ روانیم سلیم
تو که مرغ چمنی، سوی بیابان مگذر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به افرادی که به حالت مستی و عشق نرسیده‌اند، هشدار می‌دهد که از مسیر مستانه بگذرند. او توصیه می‌کند که همچون قطره‌ای از آب، از طوفان زندگی نگران نباشند. همچنین به اهمیت اندیشه و احساسات عمیق اشاره دارد و می‌گوید که باید با اشک و غم، درک عمیق‌تری از زندگی پیدا کرد. دیدن قاصدی که خبری خوش ندارد، غم‌آور است و اشاره به این دارد که نباید به مکانی بی‌خبر از عشق و شادی رفت. در نهایت، شاعر به حرکت و گذر در زندگی اشاره می‌کند و می‌گوید، ما مانند ریگ‌هایی در بیابان هستیم و نباید از مسیر صحیح دور شویم.
هوش مصنوعی: اگر مست نیستی، به شیوه و رفتار مست‌ها نرو. مانند یک قطره‌ی آب با ارزش باش و در برابر طوفان‌ها مقاوم باش.
هوش مصنوعی: به اندازه و با دقت قدم برداشتن، ویژگی افراد با دل و احساس است. تمام وجودت را با اشک پر کن و از نگاه کردن به مژگان خود صرف‌نظر کن.
هوش مصنوعی: دیدن قاصدی که خبری خوش ندارد، اندوه می‌آورد. ای نسیم خوشبو، لباس کهن تو را فراموش کن و به سرزمین کنعان نرو.
هوش مصنوعی: ابر به‌دنبال دیوانگی است و سایه‌اش را بر زمین می‌اندازد. اگر از من می‌شنوی، به سوی گلستان نرو.
هوش مصنوعی: ما در این بیابان مانند ریگ‌های متحرک هستیم، ولی تو که مثل پرنده‌ای از چمن هستی، به سمت بیابان نرو.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.