چه عیش ها که اسیران به وصل ساز کنند
سرشک اگر بگذارد که چشم باز کنند
ز پاکدامنی من به عشق می شاید
که همچو صبح به دامان من نماز کنند
چو دل ز شکوه تهی گشت، عمر افزاید
شود دراز، گره چون ز رشته باز کنند
برهنه ایم، که ننگ است اهل همت را
که دست خود به سوی آستین دراز کند
ز اتحاد، به محشر سلیم نیست عجب
که خاک پیکر محمود را ایاز کنند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عشق و اتصال عاشق به معشوق پرداخته و به زندگی و تلاش انسان‌ها در مسیر پاکدامنی و جستجوی حقیقت اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که ارتباط با معشوق می‌تواند شادی و روشنی را به زندگی بیاورد. همچنین، اشاره به نیک‌سیرتی و تلاش برای دوری از زشتی‌ها و ننگ‌ها دارد، و در نهایت به اتحاد و برابری در روز قیامت اشاره می‌کند که نشان‌دهنده ارزش والای انسانیت است.
هوش مصنوعی: چه لذت‌ها که عاشقان در هنگام وصال می‌چشند، اگر اشک اجازه دهد که چشم‌ها را باز کنند.
هوش مصنوعی: به خاطر پاکی من، عشق می‌تواند به گونه‌ای در آید که مانند صبح، بر من و در دلم عبادت کند.
هوش مصنوعی: زمانی که دل از غم و شکایت پاک شود، زندگی طولانی‌تر و راحت‌تر خواهد شد، همان‌طور که وقتی گرهی از یک رشته باز می‌شود، کارها آسان‌تر پیش می‌رود.
هوش مصنوعی: ما عاری از زرق و زبالی هستیم و این برای افراد با اراده ننگین است که به دنبال آستین خود بروند و دستشان را دراز کنند.
هوش مصنوعی: از همبستگی و اتحاد، در روز قیامت تعجبی نیست که کارگر خاک بدن محمود را از این سرنوشت بی‌نصیب نگذارند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جز آن که مستی عشقست هیچ مستی نیست
همین بلات بس است، ای به هر بلا خرسند
خیال رزم تو گر در دل عدو گردد
ز بیم تیغ تو بندش جدا شود از بند
ز عدل تست به هم باز و صعوه را پرواز
[...]
بابروان چو کمانی بزلفگان چو کمند
لبانت سوده عقیق و رخانت ساده پرند
پرند لاله فروش و عقیق لؤلؤ پوش
کمان غالیه توز و کمند مشگین بند
شکفته نرکس داری بزیر خم کمان
[...]
شب ارتوانی بیدار باش روزی چند
مدار خرد که ماهی بزرگ سایه فکند
چو آفتاب بسی سر بر آسمان سودی
چو سایه باش فتاده بسجده دریکچند
کنون کشند عفاریت دیو را در قید
[...]
در این دو پهنه که میدان ادهم است و سمند
خیال همچو توئی در نیاورد بکمند
لطیفه ایست نهادت ز شهر بیرنگی
چه جای عرصه جولان ادهم است و سمند
در آن جهان که جلال تو آشیان بنهاد
[...]
به ذات خویش اگر چند مرد نیک بود
و لیک صحبت بد نیک را تباه کند
چنانکه مازوکز وی سپید گردد پوست
چو جفت زاج شود عالمی سیاه گند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.