باده در جام خمار من دلگیر کنید
شوق پروانه ام، از شعله مرا سیر کنید
باده در وقت سحر لذت دیگر دارد
صبح را از می صافی شکر و شیر کنید
ما اسیران وفا را سر آزادی نیست
حلقه در گوش من از حلقه ی زنجیر کنید
نوغزالان همه از دیده ی من می گذرند
بنشینید درین خانه و نخجیر کنید
جنگویان، چو سلیمم به جفا خو شده است
می کشد شوق مرا، دست به شمشیر کنید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساساتی عمیق و دلگیرانه است. شاعر از باده و لذت آن می‌گوید و تمایل دارد تا با نوشیدن آن، درد و غم‌هایش را فراموش کند. او از زیبایی صبح و لذتی که باده در سحر دارد، سخن می‌گوید و فراخوانی برای آزادی از زنجیر وفا و وابستگی‌ها می‌کند. همچنین، او به حسرت و غم می‌پردازد و از گذر زیبایی‌های زندگی می‌گوید که در حالتی از ناامیدی و جدایی شاهد آن‌هاست. در انتها، به توصیف حال خود می‌پردازد که شوقش به شدت تحت تاثیر جفا و درد قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: ای نوشیدنی، در جام پر از غم من بریزید و دل مرا از شوقی که مانند پروانه به دنبال شعله است، سیراب کنید.
هوش مصنوعی: در صبح، نوشیدن شراب حس و لذت خاصی دارد؛ بهتر است این لحظه را با شیرین کردن میان وعده‌تان با شکر و شیر، زیباتر کنید.
هوش مصنوعی: ما افرادی که به وفا وابسته‌ایم، هرگز نمی‌توانیم آزاد شویم؛ بنابراین، می‌توانیم خود را به زنجیر وفاداری بسپاریم.
هوش مصنوعی: تمام غزالان از دیدگان من عبور می‌کنند، بیایید در این خانه بمانید و شکار کنید.
هوش مصنوعی: جنگجویان، من به دلیل ظلم و سختی‌هایی که بر من رفته، احساس می‌کنم که شوق و اشتیاقم را می‌کشد. بیایید با شمشیر به میدان بیاییم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.