چو حسن پرده گشا از پی نظاره شود
ظهور صورت شیرین ز سنگ خاره شود
ز گریه هر نفس ای آفتاب بی تو مرا
چو صبح، چاک گریبان پر از ستاره شود
مرا به حلقه ی زنار، ننگ او افکند
که تار سبحه ی زاهد هزار پاره شود!
ز بس که در پی هر کار من پشیمانی ست
تمام عمر مرا صرف استخاره شود
درین محیط، سلیم از خطر کناره مکن
که همچو موج خطر از تو برکناره شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از شاعر برای بیان احساسات عمیق و ناامیدی ناشی از دوری و جدایی از محبوب است. شاعر ابتدا به زیبایی و شیرینی محبوب اشاره می‌کند و بر این نکته تأکید دارد که چطور نبود او دلخوشی و زیبایی را از زندگی‌اش گرفته است. سپس از درد و رنج خود می‌گوید و اینکه چطور هر لحظه برای او سخت و پر از پشیمانی است. شاعر احساس می‌کند که در برابر ننگ و حسرتی که به زندگی‌اش تحمیل شده، مجبور است زندگی‌اش را با دعا و استخاره بگذراند. در نهایت، او از خطراتی که در اطرافش وجود دارد، نمی‌ترسد و می‌خواهد به رویارویی با چالش‌ها ادامه دهد.
هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی پرده را کنار بزند و به تماشا بیاید، مانند این است که چهره‌ی شیرین از دل سنگ سخت نمایان شود.
هوش مصنوعی: از شدت غصه و گریه، ای خورشید! بی تو، حال من مثل صبحی می‌شود که دامنش از ستاره‌ها پر شده است.
هوش مصنوعی: مرا به گردن بند نفرت انداختند، به گونه‌ای که رشته‌های تسبیح عابدی هزار تکه و پاره می‌شود!
هوش مصنوعی: به خاطر اینکه هر بار بعد از هر کارم دچار پشیمانی می‌شوم، تمام عمرم صرف دعا و طلب راهنمایی می‌شود.
هوش مصنوعی: در این فضا، از خطر دور نشوید، زیرا مانند موجی که از ساحل دور می‌شود، خطر نیز از شما دور خواهد شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شکوه بحر ز امواج آشکاره شود
یکی هزار شود دل چو پاره پاره شود
مباش در پی گرد آوری که ماه تمام
ز خود تهی چو شود قابل اشاره شود
خودی حصاری ساحل نموده بحر ترا
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.