اهل شیراز، بهشتی صفتان دهرند
هرکه را مار غمی زهر زند، پازهرند
در صفاهان نتوان بی می شیرازی بود
اهل دریا همه محتاج به آب نهرند
هرکس خوب که بینی به جهان، شیرازی ست
راست گفتند که نیکان همه از یک شهرند
شیوه ی صلح کل از بس که در ایشان عام است
نتوان گفت که از دشمن خود در قهرند
از صفات خوش و اخلاق پسندیده سلیم
نتوان گفت که این طایفه اهل دهرند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از اهالی شیراز به عنوان افرادی با اخلاق نیک و صفاتی پسندیده یاد می‌کند. او می‌گوید که این مردم بهشتی‌صفت هستند و هر کسی که غمی در دل داشته باشد، از زهر آن رنج می‌برد. شاعر اشاره می‌کند که در اصفهان نمی‌توان بدون می شیرازی خوش گذرانی کرد و همه نیازمند آب نهر هستند. او همچنین تأکید می‌کند که وقتی کسی را خوب می‌بیند، احتمالاً او نیز شیرازی است و بیان می‌کند که نیکان از یک شهر آمده‌اند. در نهایت، او می‌گوید که شیوه‌ی آشتی و صلح در بین این مردم بسیار حاکم است و نمی‌توان گفت که در قهر با دشمنان خود هستند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که نتوان گفت این طایفه اهل دهرند، بلکه آنها افرادی با فضائل عالی هستند.
هوش مصنوعی: ساکنان شیراز، افرادی هستند که مانند بهشتیان در دنیا زندگی می‌کنند. هر کس که دچار غم و ناراحتی شود، آنها مانند داروهایی هستند که می‌توانند این درد را کاهش دهند.
هوش مصنوعی: در اصفهان نمی‌توان به خوشی و لذت زندگی کرد مگر با می شیرازی. همه اهل دریا نیز به آب نهر نیازمندند.
هوش مصنوعی: هر کسی را که در این عالم خوب و دوست داشتنی ببینی، به نوعی از شیراز است. راست گفته‌اند که همه انسان‌های خوب و نیکو از یک جا آمده‌اند.
هوش مصنوعی: روش آشتی و صلح در بین آنها تا حدی رایج و فراگیر است که نمی‌توان گفت که آنها از دشمنان خود ناراحت یا عصبانی هستند.
هوش مصنوعی: نمی‌توان ویژگی‌های نیک و اخلاق پسندیده سلیم را وصف کرد، زیرا این گروه از مردم زمانه‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.