به من ز یاد رخ اوست گلستان محتاج
چو گل فروش نیم من به باغبان محتاج
گر آبرو بفروشی به دشمنان، صد بار
نکوتر است که باشی به دوستان محتاج
به یکدگر همه ی کاینات را کار است
کمان به تیر بود، تیر بر کمان محتاج
گمان سودی اگر هست در تهیدستی ست
ببین چه می طلبد بر در دکان محتاج
به قصد اختر خود گر کشم سلیم آهی
به یک ستاره شود هفت آسمان محتاج
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ارتباطات انسانی و وابستگی‌ها اشاره دارد. شاعر به این نکته می‌پردازد که انسان‌ها همواره نیازمند یکدیگرند و هیچ‌کس به تنهایی کافی نیست. او می‌گوید که حتی اگر به دوستان خود وابسته شوی، این بهتر است از اینکه برای دشمنان خود آبرو بدهی. همچنین، در جهان هستی همه چیز به یکدیگر وابسته است و حتی در فقر و تهیدستی هم ممکن است سودی وجود داشته باشد. در نهایت، شاعر به قدرت عشق و امید اشاره می‌کند که می‌تواند به عظمت‌ها دست یابد.
هوش مصنوعی: من به خاطر یاد چهره او به اندازه گلستان نیازمندم، مانند گل‌فروشی که به باغبان نیاز دارد.
هوش مصنوعی: اگر برای دشمنان خود آبرویت را به خطر بیندازی، بهتر است که به دوستانت نیازمند نباشی.
هوش مصنوعی: تمام موجودات عالم به یکدیگر وابسته‌اند و هر کدام نقش خاص خود را در این نظام دارند؛ مانند کمان و تیر که هر یک به دیگری نیاز دارند.
هوش مصنوعی: اگر فکر می‌کنی در فقر و تنگ‌دستی منفعتی وجود دارد، به این نکته توجه کن که نیازمندان چه چیزی را از در دکان می‌طلبند.
هوش مصنوعی: اگر برای رسیدن به معشوقم آهی بکشم، آنقدر تأثیرگذار خواهد بود که هفت آسمان به آن نیاز پیدا خواهد کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بآب سبزه، به جان تن، بود چه سان محتاج؟
به درد عشق بود دل صد آنچنان محتاج
سخنوری نتوان بی سخن شنو کردن
سخن به گوش بود بیش از زبان محتاج
بسی بود ز گدا احتیاج شاه افزون
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.