کدام دل که ز تاب حسد گداخته نیست
که عندلیب بجز در شکست فاخته نیست
نوای تازه ز مرغان این چمن مطلب
که هیچ نغمه درین پرده نانواخته نیست
کدام جام و صراحی، چه شیشه و ساغر
همین کدوست درین انجمن که ساخته نیست
صفا‌ی دل همه از فیض آتش عشق است
که موم صاف نباشد اگر گداخته نیست
جدا ز ابروی او در نظر سلیم مرا
هلال عید، کم از تیغ برفراخته نیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی احساسات انسانی، عشق و حسادت می‌پردازد. شاعر با استفاده از تمثیل‌ها و تصاویر زیبا به توصیف مشکلاتی مانند حسد و دل‌تنگی می‌پردازد. او به این مسئله اشاره می‌کند که هیچ دلی نمی‌تواند از حسد خالی باشد و همچنین در جهانی که پر از نغمه‌ها و زیبایی‌هاست، هیچ چیز خالص و بی‌نقص وجود ندارد. عشق را به عنوان عاملی پاک‌کننده معرفی می‌کند که دل را از کدورت‌ها می‌رهاند. در نهایت، شاعر به تأثیر ابروی محبوب بر دل سلیم خود اشاره می‌کند و می‌گوید که زیبایی او شبیه به تیغی است که برفراز می‌درخشد.
هوش مصنوعی: دل کسی را پیدا نمی‌کنی که از حسد داغ و سوزان نشده باشد، چرا که آن گلی که مرغ خوش‌آواز به آن می‌پردازد، به جز در دل گنجشک نمی‌باشد.
هوش مصنوعی: آواز تازه‌ای از پرندگان این باغ به گوش نرسیده است، زیرا هیچ نغمه‌ای در این فضا نواخته نشده است.
هوش مصنوعی: در این جمع، هر چه جام و شیشه و ساغر وجود دارد، همه از این کدوست که چیزی سرخوش‌کننده ندارد و مصنوعی است.
هوش مصنوعی: شفافیت و پاکی دل انسان ناشی از قدرت و تأثیر آتش عشق است. این مانند موم است که برای صاف و نرم شدن نیاز به حرارت دارد؛ بنابراین، اگر موم گداخته نشود، نمی‌تواند به خوبی شکل بگیرد.
هوش مصنوعی: ابروی او برای من در نظر انسانی پاک، مانند هلال عید است که به اندازه‌ی تیغ تیز و بران به نظر می‌رسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.