گنجور

 
صغیر اصفهانی

دید مردی را عسس غلتان به خاک

نی ز خلق و نی زر سوائیش باک

زد بدو پائی که بر خیز و بیا

همره من جانب دیوان سرا

گفت اگر من پای رفتن داشتم

در ره مقصود خود بگذاشتم

کی چنین در نیمهٔ ره خفتمی

رو به سوی خانهٔ خود رفتمی

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode