ز جلوه مهر سماکی به بوتراب رسد

چگونه ذره تواند به آفتاب رسد

ولی نعمت ما خاکیان علیست که فیض

بزادگان تراب از ابوتراب رسد

مجوی کام دل خویش را ز غیر علی

که دیده آب بلب تشنه از سراب رسد

شود بذکر علی نور حق بدل پیدا

بدست جان بکن این چاه تا به آب رسد

بغیر احمد مرسل که جسم و جان همند

که در مقام و جلالت بدان جناب رسد

بکعبه زاد و برای طواف آن دایم

ز رب کعبه بخلق جهان خطاب رسد

کتاب خواند از آن پیشتر برای رسول

که از خدا به رسول خدا کتاب رسد

صغیر بنده آل علی به عشق علیست

که بوی گل به مشام وی از گلاب رسد