تا شدی از کنار من نیست جز این دو حاصلم

اشک مدام ساغرم آه چراغ محفلم

با تو هلاک کام دل بی تو حیات مشکلم

تا تو به خاطر منی کس نگذشت بر دلم

ای لمعات طلعتت نور چراغ دوستی

بی تو مرا بهار دی ای گل باغ دوستی

رفتی و زهر شد مرا شهد فراغ دوستی

من چو به آخرت روم رفته به داغ دوستی

هجر رخت زد آتشی در نی استخوان من

روی فلک سیاه شد از اثر دخان من

سوزم و همچنان بود شوق تو در روان من

میرم و همچنان رود نام تو بر زبان من

تا به سخن زبان من شرح‌گر مقال تو

تا شده صدر جان و تن جایگه خیال تو

مایه زیست جهد شد در هوس جمال تو

حاصل عمر صرف شد در طلب وصال تو

با همه فرط جستجو در طلب هوای دل

با همه شرط گفتگو در طلب هوای دل

خاک به چشم کام جو در طلب هوای دل

باد به دست آرزو در طلب هوای دل

رفت نشاط جاودان از نظرم به جملگی

شوق روان و ذوق جان از نظرم به جملگی

تا رخ و قامتت نهان از نظرم به جملگی

سرو برفت و بوستان از نظرم به جملگی

تیشهٔ شوق اقربا بیخ نشاط می‌کند

پنجهٔ هجر اولیا میخ ملال می‌زند

پنجه صفایی از کجا با غم او درافکند

لشکر عشق سعدیا غارت عقل می‌کند