گل رخان کز خار مژگان دم به دم خنجر زنند
کاش مشتاق تماشا را دم دیگر زنند
پادشه را هم بر این ترکان کافر حکم نیست
ور به خون مسلمین بی پرده دامن بر زنند
ترسم آید موجب صد جرم شور عاشقان
آه اگر خوبان قدم در عرصه ی محشر زنند
دادخواهی را مگر سازند دستاویز خویش
در قیامت کشتگان دستت به دامان در زنند
می برد پایان سامان غمت را کو مجال
کز گریبان دست بردارند تا بر سر زنند
دلبران در پرده و بیرون فتاد از پرده دل
وای بر ما آن محل کز پرده چون مه سر زنند
بر نتابد پنجه شان با ساعد روح القدس
ورنه با این دست و بازو راه پیغمبر زنند
جامه گلناری کنند از خون حلق آنگه به عکس
خیمه زنگاری از خط بر لب کوثر زنند
آن دوچشم از یک نگه خوردند خونم بی شراب
چیست تدبیرم صفایی پس اگر ساغر زنند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف احساساتی عمیق و دردناک می‌پردازد. او از زیبایی و جذابیت چشمان معشوق سخن می‌گوید که مانند خنجر به دل عاشق می‌زند. شاعر خواهان است که افرادی که مشتاق زیبایی‌ها هستند، بیشتر به تماشا بپردازند. او به سرنوشت مسلمانان و وضعیت دشوارشان اشاره می‌کند و نگرانی خود را از وقوع جرم در روز قیامت ابراز می‌کند. همچنین به عشق و شور عاشقان و ارتباط آن با عدالت در محشر اشاره دارد. در نهایت، شاعر به تضاد بین دینداری و عشق و آسیب‌هایی که از این ارتباط ناشی می‌شود می‌پردازد و از حال و روز خود گله‌مند است.
هوش مصنوعی: چهره‌های زیبا که همیشه با نگاه خیره می‌زنند، ای کاش آن‌هایی که دلشان نمی‌تواند طاقت ببینند، دیگر نگاه نکنند.
هوش مصنوعی: حتی پادشاه هم نمی‌تواند بر این ترکان بی‌دینی حکم کند، اگرچه به طرز آشکاری به خون مسلمانان ظلم کنند و به آنان آسیب برسانند.
هوش مصنوعی: می‌ترسم که عشق و احساسات عاشقان، باعث بروز مشکلات و گناهان زیادی شود، اگر زیبایی‌ها در روز قیامت نمایان شوند.
هوش مصنوعی: آیا در روز قیامت دادخواهی را وسیله‌ای برای خود نمی‌سازند؟ در آن روز، کشته‌شدگان دست‌هایت را گرفته و به تو پناه می‌آورند.
هوش مصنوعی: زندگی تو به دلیل غم و اندوهی که داری، به پایان می‌رسد، و تلاشی برای رهایی از این درد وجود ندارد؛ زیرا کسی نیست که بتواند به تو کمک کند و دست از یقه‌ات بردارد تا بتوانی به آرامش و شادی برسی.
هوش مصنوعی: معشوقان در پرده هستند و به بیرون از پرده دل اشاره می‌کنند. ای وای بر ما! آن محلی که از پرده بیرون می‌آید، مانند مه می‌درخشد.
هوش مصنوعی: اگر دست و ساعد روح القدس با پنجه‌هایشان برخورد نکند، به خاطر همین دست و بازوها می‌توانند از راه پیامبر خارج شوند.
هوش مصنوعی: با خون خود لباس زیبای گلگون می‌سازند و سپس به همان سبک، تصویری از خیمه زنگاری را با خط بر لب کوثر می‌نویسند.
هوش مصنوعی: آن دو چشم با یک نگاه، قلب مرا پر از درد کردند. حالا که بی‌شراب شده‌ام، چطور می‌توانم تدبیر کنم؟ پس اگر جامی به من بدهند، شاید از این حال و روز نجات یابم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.