سودم به خاک پایش روی نیاز خود را
فارغ شدم ز دنیا کردم نماز خود را
هرگز نمی کند شمع دیگر چراغ روشن
پروانه گر نماید سوز و گداز خود را
سرچشمهٔ بقا را با زلف او چه نسبت
کی می دهم به حیوان عمر دراز خود را
رفتیم تا سر خم لبریز شکوه دیدیم
کردیم با صراحی افشای راز خود را
پوشیده چون سعیدا معنی لباس صورت
سر حقیقت خود کردم مجاز خود را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق و عشق الهی میپردازد. شاعر اعلام میکند که با پای نیاز به سوی معشوق رفته و از دنیای مادی فاصله گرفته است. او به سوز و گداز عشق اشاره کرده و میگوید که هیچ چراغی دیگری مانند شمع عشق نمیتواند روشنایی داشته باشد. همچنین او به بقا و جاودانگی اشاره کرده و میپرسد که چگونه میتواند عمر خود را به حیوانات بدهد. در پایان، شاعر به افشای رازهای عشق و حقیقت خود اشاره میکند و میگوید که در ظاهری پوشیده به باطن خود پی برده است.
هوش مصنوعی: به عشق او به جایی رسیدم که تمام نیازهایم را در سایهی او یافتم و دیگر از مشکلات دنیایی رنج نمیبرم. در این حالت، در واقع عبادت و راز و نیاز خود را انجام میدهم.
هوش مصنوعی: هرگز شمع دیگری نمیتواند نوری مانند پروانهای که خود را در آتش عشق میسوزاند، به وجود آورد.
هوش مصنوعی: وجود او را که زندهگی را به من هدیه میدهد، با زلفش مقایسه نمیکنم و نمیخواهم عمر طولانیام را به آنچه که از طبیعت و حیوانات نشأت میگیرد، مرتبط سازم.
هوش مصنوعی: ما به جایی رسیدیم که پر از عظمت و زیبایی بود، و در آنجا با کاسهای در دست، راز دل خود را بیان کردیم.
هوش مصنوعی: من مانند سعید لباس ظاهری خود را پوشاندهام و حقیقت واقعیام را در پس این ظاهر پنهان کردهام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر کس به قبلهای کرد روی نیاز خود را
هندو صنم پرستد، من سرو ناز خود را
نگذاشت آستانش در جبههام سجودی
بیسجده میگذارم اکنون نماز خود را
در کنج نامرادی تا کی ز منع دشمن
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.